Palatia - Koufonisi - Amorgos

Zaterdag 20 augustus 2011 - Palatia - Koufonisi - Amorgos

Als ik rond middernacht terug kom liggen Sam en Leo al half in hun tent. Vooral half, want het tentje is zo klein dat ze er met zijn tweeen maar net in passen. Ze hebben hun best gedaan met koken met mijn kookgerei. Het is een omelet geworden. Was toch best lastig op een pitje.

Half zeven gaat de wekker. Ervoor ben ik al wakker want door de extreem harde wind is mijn tent bijna 'ready for take off'. Nou mogen de haringen inderdaad wel uit de grond, maar graag pas nadat ik heb gedoucht.

Spullen ordenen. Jeetje wat kun je er toch in je eentje een puinhoop van maken. Dat dat allemaal uit een koffer kan komen. Interessanter is de vraag of het er allemaal weer in wil.
De tent poets en vouw ik in het wasgebouw. Op de plek zelf is door de wind niet te doen. Uiteindelijk is het ondanks dat ik ruim de tijd heb genomen toch nog opschieten. Snel ontbijt erin en met chauffeur Mark naar de haven. Ik ben zijn enige vrachtje vanmorgen. Vanmiddag en vanavond mag hij weer.

Voorlopig heb ik nog even de tijd tot vertrek met de Superjet die gepland staat voor 13:50 uur. Het is nog niet brandend heet. Gewoon lekker aangename temperatuur. De marmeren poort op schiereiland Palatia heb ik nog niet van dichtbij gezien. Uitstekend tijdverdrijf voor op de vroege ochtend. Hier zou Theseus de arme Ariane in de steek hebben gelaten. Enige uitdaging is wel er droog te komen. Het schiereiland bereik je met een pier waar nu het zo hard waait de golven met tussenpozen wild tegenaan slaan en het water overheen plenst. Even timen... Nu! Hollen. Helemaal droog houd ik het niet, maar het kan erger. Ik heb het schiereiland voor mij alleen. De massa toeristen komt pas later. De acht meter hoge poort nodigt uit tot wat creatieve foto's.

Aan de kade op een bankje wat chillen. Nog een keer door de smalle steegjes van de oude stad. Finally... Tijd voor de wafels! Deze heb ik de hele week elke avond al weerstaan tijdens mijn interuurtje. Maar jemig wat is het veel!

Navragen of de ferry (op tijd) vertrekt. Zeker met dit weer vertragen ze nogal eens. Kom over een half uur maar terug. 14:30 wordt het, in plaats van 13:50 uur. Ik krijg bericht binnen dat mijn kamer overbooked is. Toch nog maar snel even naar m'n internetstekkie een mailtje tikken. Ik ben er inmiddels kind aan huis. De twee broers die de tent runnen hebben de tent sinds oktober open nadat ze het hele pand aan een flinke opknapbeurt hebben onderworpen en zich flink in de schulden hebben gezet. Ze staan nog niet in de trotter en ik heb beloofd de trotter een mailtje te sturen. Dat scoort natuurlijk wel!

Uiteinlijk vertrekt de Superjet pas om 14:10 uur. Vanwege het slechte weer moeten we na een uur schommelen eruit op Koufonisi. Daar moeten we overstappen op een expresboot. De communicatie wat nu de bedoeling is verloopt nogal stroef. Ik schuil tegen wind en zon in een kleine ruimte wat het ruil-je-kaartje-kantoortje blijkt te zijn. Moet je ook maar weten! Langzaam druppelen mensen binnen die via via ook begrijpen dat je hier je kaartje voor de aansluiting naar de haven van Katapola moet organiseren.

Ik maak mij wel wat zorgen. Ik ben niet echt een zeeheld. Het eerste deel met de grote catamaran was al niet prettig en dan nu moeten we met een boot die volgens een dame in de wachtruimte pas echt rock&roll is. De dame blijkt Belgische en heeft gelukkig voor mij een reistabletje. Die van mij zitten diep onderin m'n koffer. Deze toegift had ik namelijk niet verwacht.

17:15 vertrekken we. Ik zit op aanraden van de Belgische boven. Dan wordt je niet zo nat als de golven over het dek slaan. Dat belooft wat! En inderdaad, het is een behoorlijk geschommel. Toch gaat het goed. Lang leve de reistabletten!

Een mannetje met markante snor haalt mij en een nieuwe lading vakantiegangers af met een minibusje. Het is goed twintig minuten rijden naar Aegiali over een steile kronkelige asfaltweg. Dat gaat Sas dus even niet fietsen. Gelukkig is het strandje op loopafstand en schijn je met allerlei wandelroutes vanuit hier te kunnen beginnen.
Ik ben om 20:15 in mijn uiterst knusse kamertje met minibalkon onder bouganvillea's, eigen badkamer, electrisch kookplaatje, koelkast en airco!

En wow wat ligt dit harde bed zacht... In vergelijking tot zes nachten op een dun campingmatje. Ik neem de tijd tot 21:00 uur om bij te komen. Ik loop naar het centrum voor wat inkopen. De route gaat via het strand. Je bent er zo.
Het is beduidend rustiger hier dan Naxos. De eerste indruk van de sfeer bevalt wel. Teruglopen. Op mijn kamer tikken met op de achtergrond live Griekse muziek. Sfeervol!