Oia, het Griekse plaatje

Donderdag 25 augustus 2011 - Oia, het Griekse plaatje!

Vroeg eruit, 08:15 uur aan het ontbijt. Ik ben de eerste. Het is duidelijk dat mensen die in Griekenland vakantie houden uitslapen als een van de primaire geneugten bezien. Ik wil voor alle drukte in Oia zijn en bij het ochtendlicht dit fotogenieke plaatsje aanschouwen.
Om 09:15 uur heb ik de bus die om de hoek is. Ik ben blij dat ik geen fiets, scooter of auto heb gehuurd. Wat een weg! De bus rijdt over een steile klif met diepten die je duizelen. Hopen dat de chauffeur op de weg terug ook nog scherp is om me veilig terug brengen.

Oia is de plaats waar alle plaatjes van de Griekse ansichtkaarten zijn geschoten. Het is natuurlijk werelderfgoed en dat begrijp je ook als je er rondloopt. Overigens mag heel Santorini dat zijn. Het is zo'n apart fenomeen, zo'n ontplofte vulkaan. De ontploffing moet zo'n 1500 jaar voor Christus zijn geweest en hierdoor zou Atlantis zijn verzwolgen. Of dit waar is komen we nooit achter. In ieder geval is het de heftigste vulkaanuitbarsting van de laatste 10.000 jaar geweest. In de tempel van Karnak in Egypte zijn geschriften gevonden over de ramp. In die tempel ben ik in 2006 geweest! Ook gaat de hypothese dat door de seismische golf die ontstond de Rode Zee door Mozes kon worden gespleten. En die Mozes maar doen alsof hij bijzondere krachten had!

Vanaf de bushalte loop ik omhoog de stad in. Een lange straat met boetiekjes, kunsthandels en juweliers. Het is in dit deel moeilijk het authentieke van het stadje goed te zien. Als je verder loopt heb je fantastische uitzichten op de Caldeira, de binnenkant van de krater, of wat daarvan over is.
Natuurlijk blijft al dat wit met blauw iets sprookjesachtigs hebben en lukt het amper je camera in de tas te laten. Ik struin rond en doe mij rond het middaguur tegoed aan een overheerlijke coupe Griekse yoghurt met vers fruit op een terrasje met magistraal uitzicht over de Caldeira.

Bij Oia moet ook een strand zijn. Prima vermaak tot de zonsondergang. Met een lange steile trap kom ik beneden bij een petiterig strandje. In mijn ogen is dit geen strand. Er kunnen zes mensen op een handdoek liggen en de rest moet de plomp in of een lavarotsblok zien te bemachtigen met zo min mogelijk scherpe richels. Ik ga voor het laatste. Dan lig je in ieder geval niet zij aan zij. Het uitzicht is mooi en enkele waaghalzen springen de diepte in vanaf een klif. Altijd leuk om te zien.
Om 17:00 uur waag ik mijn weg naar boven. Een hele horde ezels staat gereed luie toeristen naar boven te sjouwen. Voor mij gaan ze amper uit de weg. Het is een aardige eind trap open boven ben ik niet echt moe maar wel doorweekt. Handig van die winkels met airco! Daar droog ik lekker snel op. Ik loop nogmaals door het plaatsje waar het licht in de avond nu duidelijk anders is dan vanmorgen. Het is warmer en geeft hierdoor andere plaatjes.

Al vroeg neem ik een mooie plek in bij een restaurant met uitzicht op de fameuze zonsondergang van Oia. Bij Pelekanos eet ik een zalmsalade. De zonsondergang is mooi, maar eigenlijk niet meer bijzonder dan gisteren in Thira. Maar ik was erbij!

Om 20:15 uur terug met de bus naar Thira. Chillen op mijn kamer. Even geen behoefte aan nog meer drukte van de massa in het centrum in Thira. Morgen weer! Dan is mijn laatste echte dag Griekenland. Ik bezoek dan het eiland Nea Kameni, het centrum van de vulkaan en mag in warm zwavelhoudend water even zwemmen. ''s middags wil ik naar een strand voordat ik de kou van Nederland tegemoet moet.