Kittige massage - gezandstraald

Vrijdag 19 augustus 2011 - kittige massage - gezandstraald

Pas om 00:30 ben ik terug op de camping na mij bezondigd te hebben aan een overheerlijk ijsje dat zeker met De Hoop kan concurreren. De twee Franse leiders van de groep tieners zijn nog in het restaurant. Ze moeten geld tellen en alle bonnen in een schriftje plakken. Er ligt een hele berg geld op tafel, ruim 2000 euro. Lijkt me ruim voldoende betaald voor de behandeling van zodadelijk. De aardige twee Franse stafleden (ja Fransen kunnen ook echt aardig zijn!) vertellen dat ze in het begin van de drieweekse rondreis zelfs ruim 11.000 euro cash op zakken. Lekkere verantwoordelijkheid die je mag dragen. Poe!

Na de adminstratie tijd voor de behandeling van het natuurlijk erg zielige staflid Naasim. Naar de tent is zijn idee. Maar mijn minitentje geeft nauwelijks ruimte om te zitten laat staan om zonder zelf spit te krijgen. Naasim ziet het probleem niet zo. Hij ziet eerder mogelijkheden. Haha. Hij heeft namelijk geen tent en slaapt in de open lucht dus alles is een upgrade ten opzichte daarvan. Op de grote houten tafel in het restaurant lijkt me een betere plek. En voor het comfort haal ik mijn matje wel uit mijn tentje. Vooruit dan maar zo. Jammer voor Naasim. Maar hij krijgt wel gratis massage van zijn rug. De kleine kitten van de camping vindt het wel gezellig zo en gaat bij het hoofd van de patiënt liggen. Af en toe krijgt Naasim een aai over zijn neus. Zo grappig. Behalve hulphonden heb ik in de praktijk geen huisdieren gehad. Na een tijdje kneden zegt Naasim: "Don't you get tired of my back? I'm going to hike mount Zas tomorrow. Please... My legs...??? Haha, hij heeft wel een charmante manier van doen. Dus Sas neemt de pootjes ook wel even mee.

Het is zeker al na 01:00 uur als twee Engelse jongens het restaurant binnen stappen. Of wij de eigenaars zijn van de camping. "Definitely not!", zegt Naasim. Haha zou wat zijn. De eigenaars die in de kantine massages geven midden in de nacht. De jongens zijn laat en de eigenaresse van de camping ligt al lang te pitten. Ik zeg dat ze maar gewoon een plekje moeten opzoeken op de camping en morgen maar naar haar toe gaan.

Klaar met de kuiten van Naasim. Als tegenprestatie mag Sas op de tafel en krijgt zij een rugmassage. Voor een leek doet hij het zeker niet onaardig. Handig want zo is mijn rug gelijk helemaal goed ingesmeerd. Dat is nou een van de weinige dingen die lastig zijn als je alleen reist: rug insmeren.

Ondanks het latertje ben ik er vroeg uit. Het is warm en waait enorm. Al voor acht uur sta ik onder de koude douche. In deze warmte is dat niet heel erg, behalve als je je haar wilt wassen. Hey de Franse groep gaat vertrekken. Ik heb nog een paar Xenos-klompjes. Dat is wel leuk om cadeau te doen. Naasim waardeert het zichtbaar.
Ik ga aan mijn ontbijt. Terug bij mijn tent zie ik dat de twee Britse boys hun kamp hebben opgeslagen direct achter die van mij. Ze hebben de eigenaresse nog niet kunnen vinden. Zwartkampeerders! Het zijn twee zeer sympathieke knullen. Ze zijn blij met mijn tips over busdiensten en fietsverhuur. Ze denken echter aan het huren van een scooter, maar zullen wel zien.

Ik vertrek om 11:30 uur naar strand Maragas. Door de wind stuift het zand enorm op en wordt ik half gezandstraald. Misschien een goede nieuwe scrubmethode? In ieder geval niet pijnvrij. Ik brons bij tot 18:00 uur. Tijdens het fietsen heb ik echt last van de rukwinden die aan mij trekken. Toch veilig terug op de camping. En zie daar. Sam en Leo zijn toch voor de fiets gegaan! Weer twee jongeren van de bewegingsarmoede gered! Ze zijn ook naar het strand geweest, naar Plaka, een strand verder dan waar ik zat. Daar heb je stoelen en parasols. En de witte lijven van de boys uit Brighton kunnen voorlopig ook nog wel wat schaduw gebruiken.
Ik spring onder de douche. Sam en Leo hebben pech. Hun brander past niet op de gasflessen van hier. Dus wat nu met het eten? Ze zijn heel blij met mijn potten en pannen, maar kunnen er nu ook niet meer onderuit zelf te gaan koken. Ben benieuwd wat ze ervan gaan brouwen.

Ik hoef van mezelf vanavond niet te koken. Mijn laatste avond op Naxos ga ik eten in de haven. Ik reken de camping vast af. Scheelt gedoe morgen. Fiets terug brengen. Eettent zoeken. Meze2 moet goed zijn. En het is er aardig druk. De man buiten lokt mensen naar binnen. Ik vraag naar een plekje. En als hij hoort dat het maar voor een persoon is gaat de tafel aan mij voorbij. "We don't have a table for just one person." ik ben vol ongeloof en vraag het nogmaals. Maar nee. Nou, laat maar. Ik hoef al niet meer. Een paar uitspanningen verderop word ik allerhartelijkst ontvangen. Zo kan het dus ook! Ik ga voor Grieks: Tatzikisalade, olijven en keftede. Prima eten, maar wel veel te veel.
Rondje lopen, klein ijsje scoren en naar mijn internetstekkie.