Dali - al weer regen - Xizhou

Op tijd de wekker voor een dagje fietsen naar Xizhou, een plaatsje ten noorden van Dali. Het hoost van de regen. We draaien ons toch maar om in de hoop dat het opklaart. Daarbij kan een beetje slaap geen kwaad.
Om 10.00 uur er toch maar uit en op de stoeltjes buiten onze kamer nuttigen we het meest luxe en smakelijke ontbijt tot nu toe. We hebben gisteren mango's, gumota-fruit, yoghurt, vers bruin brood en yoghurt gekocht. Echt genieten zo!
Na het ontbijt ga in nog even terug de mand in en ANouk schrijft haar reisverhaal bij. Terwijl ze dat doet hoort ze ineens klik-klik. Ja hoor, al weer een fotograaf die een vreemde soort op de gevoelige plaat wil vastleggen. Gisterenavond was het trouwens helemaal bizar. Wij maken een foto van een idyllisch straatje verlicht met allemaal typisch chinese rode lampionnetjes. Meteen een stuk of 10 fotografen om ons heen met dikke camera's en nog dikkere lenzen. We zien een van de geschoten juweeltjes van plaatjes terug en we zijn zelfs al bewerkt tot tweeling. De fotograaf heeft de kleur van mijn vestje in dezelfde kleur als die van Anouk gemanipuleerd. Een prijswinnaarfoto! Haha!

Afijn, na een extra dut er uit met een alternatief plan voor vandaag. Weer een dag buiten douchen zien we niet zo zitten. Je kunt ook met openbaar vervoer naar Xizhou. Beter plan. Vragen, zoeken, naar Westpoort, lopen, vragen, lopen, minibusje in. Volgens de trotter moet je eerst naar Eryuan en dan met de motortaxi verder naar Xizhou. Ik hoor mensen Xizhou mompelen als ze bij de kaartjesmevrouw wel helemaal 5 yuan afrekenen. Mooi, doe ons ook maar die! Het is een goed half uur over een hobbelweg rijden. 14.15 uur stappen we uit. Nog een stukje lopen langs rijst- en maisvelden waar mensen met haakse scheep en zeis het land bewerken.

In het dorpje belanden we al snel in de hoofdstraat met allemaal verkoopwaar. Anouk moet naar het toilet. We ruiken 'm al... laat maar. Liever een restaurantje in. Bij het marktplein zien we een uitspanning, genaamd Jin Hua, vrolijke bloem, die schoon aandoet. Doen we. "Weishengjian zai nar?", vraagt Anouk. De man wijst naar het toilet waar we net al langs liepen. Is dat even pech. Maar ja, geen andere keus. Doe toch maar.

Ondertussen staat het potje thee al op tafel en het gastenboek met lovende recenties krijgen we gepresenteerd samen met een kaart vertaald naar het Engels.
We hebben geen zin in een heel diner voor lunch, maar willen de vriendelijke mensen van het restaurant ook niet teleurstellen en bestellen een zoete pannenkoek.
Fantastische keus. Zelden zo'n lekkere gegeten. Later zien we hoe deze op het marktplein hoe deze worden gemaakt. Er is ook een hartige variant met spekjes en bieslook. Dit zijn de, zeer terecht, befaamde Xizhou Baba!!!

We willen een huis bezoeken van de locale minderheidsgroepering, de Bai. Ik vraag het de restauranthoudster. Na even begrijpt ze mij en loopt met ons naar het Bai-huis. Kaartje krijgen we voor 30 yuan in plaats van 50. Het blijkt nogal een toeristische opzet te zijn. Een meisje gekleed in de Baikleding met kenmerkende tooi legt uit hoe het huis in elkaar steekt, waar de baas des huizes woonde en waarom hij uitkijkt op een witte muur; voor de reflectie van de zon. Dan mogen we boven zelf even kijken. Het is een keurig huis, eigenlijk meer museum waar in veel vertrekken thee te koop is.

In de rij voor de voorstelling. Als het onze tijd is dringt de massa zich naar binnen voor de beste plek. Bij toeval zitten wij mooi, helemaal vooraan. We krijgen dans te zien, afgewisseld met steeds een praatje van een meisje over de cultuur en de kleding van de Bai. Tussen dit alles door krijgen we drie keer een klein kopje thee geserveerd dat rap op moet voor het volgende deel van de voorstelling. Grappig vermaak!

Hierna weet het vrouwtje van het restaurant ons snel weer te vinden. Het is duidelijk dat zij commissie krijgt als wij hier wat kopen. En aangezien haar service prima was, we dikke korting kregen, vallen we voor een paar blokken mooi versierde geperste thee. Ze biedt ook nog de mogelijkheid van een chauffeur terug naar Dali. Niet gek plan. Eerst willen we echter Xizhou nog wat meer verkennen. De chauffeur wil er wel op wachten, mits we 30 yuan voor de terugrit willen betalen. 3 euro... moet lukken!

Het is ontzettend de moeite waard door het dorpje te struinen. Het is al ver namiddag en mooi rustig, mede ook door het regenachtige weer. Smalle straatjes, gras op de w-vormige typisch Chinese daken, zelfs cactussen erop, onverharde wegen, vervoer van allerlei maten en soorten, mooie minimensjes... zelfs mini vergeleken bij mij!

Het is half 6 al. De chauffeur heeft ons gespot en nog een andere toerist gescoord voor de rit naar Dali. Die is nog even wandelen en ondertussen kijken wij nog een beetje rond op het marktplein. Na goed een half uur rijden worden we in het centrum van Dali afgezet. We gaan linea recta naar Cafe de Jack. De natuur roept... Gelijk ook eten. Het duurt vrij lang voor het op tafel staat. Het wachten wordt beloond. Anouk eet de lekkerste lasagna ooit en ik geniet van dezelfde lekker kip met cashew als eergisteren. Daarbij nog twee verse ananassapjes, een cola en een koffie voor helemaal 7,50 euro. We geven wel helemaal 1 euro fooi, wat voor hier zeer, zeer ruim bemeten is. Het meisje is helemaal blij.
We halen onze souvenirbestelling op bij het mannetje aan de overkant. Mooi gelukt, behalve die van Anouk. Daar hadden we wat anders van veracht. We houden het maar op communicatiestoring...

Bij een outdoorzaakje koop ik toch maar een schitterend softshelljasje. Voor die prijs (30 euro, in NL zo ruim 200!!!) kan je het niet laten liggen. Hoe het in de koffer moet wordt nog een uitdaging. Ik denk dat het gewoon alles aantrekken en als Michelin-tonnetje in het vliegtuig zitten wordt.

We lopen voor het laatst door het aangename levedige stadje. Halen nog een vers broodje voor morgen en gaan terug naar MCA. Inpakken en interniksen.
Morgen om 0730 uur brengt een minibusje ons naar het busstation voor de bus naar Kunming. Officieel is dat 4,5 uur rijden. Van een Chinese hoorden we echter dat door ongelukken en landslides dit meestal twee uur langer is. We hopen van niet, want dezelfde dag staat de excursie naar het stenen woud gepland... We gaan zien of het allemaal gaat lukken.