CanShanggebergte - voetje wrijven

Op tijd op voor het realiseren van zoveel mogelijk van onze plannen hier.
Om 07.00 uur is er een ontbijtbuffet met brood en yoghurt en muesli... zo staat aangekondigd. We zijn net iets later. Streeftijd niet behaald. Minnetje!

We zijn niet de enigen die opscheppen van het ontbijtbuffet. Een groep Engelsen is ook vroeg uit de veren. Het buffet is minder mooi dan het veelbelovende bord doet geloven. Dan spreekt een van de Engelsen mij aan dat dit HUN ontbijt is en zij het met de 'locals' hadden geregeld. O.. even vragen. Ja we mogen ontbijten om 08.30 uur, bijna een uur later. dat vind ik niks. Ik vraag of het goed is als we in de andere ruimte gaan zitten. Dat mag. We kopen ieder een banaantje van 1 yuan, mikken die in de yoghurt met vaag soort mueslivoordoend mengsel en verorberen de rest van wat we al hebben veroverd van the Brittish.
Al met al heb je dus niks aan een ontbijtbuffet als je dat moet reserveren. We doen alsof we het allemaal niet snappen en eten dus op kosten van Bob en zijn groep.
08.00 uur het hotelterrein af, naar het centrum voor de kabelbaan naar het Canshanggebergte.
Het is even zoeken hoe je daar geraakt. Na wat vragen hier en daar (in Chinees natuurlijk, de rest is kansloos) begrijpen we dat we bus 2 moeten hebben.
Hier een soortgelijk bussysteeem als in Irkutsk. Je betaalt ieder 1,5 yuan. Die gaan in een soort pilaar die als kluis dienst doet en daarmee heb je wel helemaal 15 eurocent betaalt voor je hele rit.
Het is een kwartiertje rijden en we raken al bijna gewend aan het gestaar. Vanzelfsprekend verder geen witneuzen in de bus.

We worden gedropt op de grote weg bij de weg die toegang biedt aan het nationale park.Volgens de liftkaartjesverkoper van gisteren is het een kwartiertje lopen naar de kabelbaan. Zo slaan we de ronselaars makkelijk van ons af. Ze vragen 15 tot 20 yuan om ons naar boven te brengen, want het is natuurlijk heel ver weg.

Meestal kun je deze praatjes beter niet geloven. Nu beter wel. Het is een behoorlijk eind stappen en behoorlijk stevig klimmen omhoog. Ach, vandaag willen we toch lopen? Dan hebben we al vast onze zin!
We staan rond 09.30 boven na een rit van 2600 meter in een heuse Dobbelmayerkabelbaan.
Waarheen? Er is geen kaart van het wandelgebied. Wel een paar bordjes maar daar heb je niks aan als je niet weet waar je heen moet. Vragen.
Stijl trapje op, nog eens vragen, een bord! We maken een foto van het bord met de route. Handy!

Het is heel erg bewolkt en we lopen midden in de wolken. Heeft wel wat mystieks zo hoog in de bergen. Helaas wordt het schitterende uitzicht ons ook ontnomen. We lopen een krokelende route over een heel mooi pad dat langs vrijwel loodrechte hellingen gemaakt is.
Het gaat regenen. Hier en daar kunnen we schuilen onder overhangende rotspartijen.

We zijn 4 km gevorderd. Het regent steeds harder en harder en helpen plu en poncho niet genoeg meer en is het heel mooi dat we tegen een eetgelegenheidje aanlopen waar we kunnen schuilen en voor 25 yuan, 2,5 euro! uitgebreid een bord noodles, een bord groenten, een bord frites en een flesje fris nuttigen.
Het regent wat minder en wij klimmen via trap en stijle rotsen omhoog naar een waterval. Supermooi hier al is het zicht niet optimaal. Door de regen zijn de rotsen wel spekglad geworden en met name de terugweg is nogal spannend. Een Chinese boy helpt ons charmant en krijgt in ruil een paar Hollandse klompjes. Goede deal.

Weer meer regen. Ik koop een zoetroze poncho en ga de rest van de route door het leven als Mrs Pink.
Onder de plu bij Nouk en doorstappen, nog 6 km volgens de borden.

Het is nog 500 meter als het zo hard dat we snel een eettentje binnenvliegen. Met name de vlag buiten waarop koffie, thee en taart vermeld staan trekken ons makkelijk over de streep de terugweg met het kabelbaantje wat uit te stellen.
De chococake met cashewnoten is heerlijk, de koffie goed en de rekening belachelijk laag.
na een uurtje zitten durven we het aan met de kabelbaan naar beneden te nemen. Het regent minder, onweert niet meer en het is nu beter te doen, 25 minuten in een onverdekte stoeltjeslift te hangen.

Het pad op, poncho extra dicht knopen. Stamp, stamp, lopen maar. Poe wat kan 500 meter lang duren. Chinezen tellen vast anders. Poe, wel heel anders... Het mooie pad houdt plots op mooi te zijn en wordt net zo link als het pad langs de afgrond in Jericho waar Linda en ik het met veel mazzel er levend vanaf hebben gebracht. Dit pad is zelfs nog een tandje erger en veel en veel langer. Het kronkelt de hele berg langs. Ouder en wijzer geworden beginnen we hier niet aan. Omkeren.
Ondanks dat we het wel genoeg lopen vinden nu zijn we blij met de niet bedoelde toegift. De mist trekt op en het uitzicht is fenomenaal. Wat een diepten en verten. Nog meer watervallen. Schitterend!
Jemig wat hebben wij die 500 meter uitgerekt! Hebben we echt al zo ver gelopen? Het is nog een heel eind naar het restaurantje waar we schuilden. Wat blijkt? Je moet daar met een trap naar beneden. Die staat voor de zekerheid niet aangeven natuurlijk.

Zelfs als je de trap af bent is het nog zoeken naar de kabelbaan die verstopt ligt achter de Zhongde Si tempel.

Het is droog en na 25 minuten kabelbaan, volgens mij het langste dat ik er ooit in zat, zijn we bijna op het parkeerterrein. Ook deze staat niet aangegeven. Je zou zo weer een uurtje extra wandelen.
Het is al half 6. Met een taxi terug naar het hotel voor 20 yuan, wel even wat anders dan de 1,5 met de bus. We hebben het verdiend!
Even chillen op de kamer tot half 7. Stadje in, geld pinnen, bestelling van souvenirs afhalen (zeg lekker niet wat en voor wie) en nog wat bijbestellen.

Nu mogen we onze voeten laten verwennen. Het is al 20.45 uur. Geen probleem, voor ieder 50 yuan krijgen we 50 minuten een footjob.
Eerst 20 minuten soaken in een emmer met kaneelextract ofzo en dan worden Anouk en ik onder handen genomen door een vrouw en een man.
Respect voor het gekneed hier! 50 minuten non-stop. Voet links, kneed, wrijf, sla, trek, duw, prik, knip, knap, schud, andere voet. De zweetdruppels parelen van neus en wangen va de jongeman die mijn onderstel bewerkt. Ben blij dat ikzelf niet volgens deze technieken hoef te werken, want na 2 patienten ben je helemaal op!
Na de voeten en onderbenen moeten we op de poef gaan zitten. Nek schouders en rug krijgen ook nog een beurt. Kennelijk is de tijd nog niet om, al heb ik het idee dat we al 50 minuten gekneed zijn.

Nog een rondje stad, inkopen bij de supermarkt voor 5 euro, kopje koffie bij Cafe de Jack en om 23.30 uur terug bij MCA guesthouse. Even iniksen en bed in.

Morgen fietsen!