Naar Dali - weer zo'n lieflijk dorpje

Wekker vroeg, 06.45 uur eruit, laatste stuff inpakken, aankleden en ontbijt met brood van Don baba.
Al om 0845 checken we uit. We blijken verbazingwekkend dichtbij de zuidpoort te zitten, echt 2 minuten lopen. En wij bij aankomst hier maar zoeken! Met de taxi naar het busstation. Wachten in de wachtruimte. Het is 08.00 uur, alle tijd. De bus vertrekt pas over een uur.
We hebben een klein busje met zo'n 15 plekken die ons in 3 uur naar het volgende pitoreske plaatsje brengt.
Onderweg langs rijstvelden. Hier en daar wordt geoogst en blijft een poel water over. Karren en manden volgeladen met groen, mensen met allerlei vervoer onderweg. Vooral erg kleine vehicels, altijd volgeladen met waar.
Anouk en ik zitten voorin de bus. Gelukkig! De rijstijl van de chauffeur is wederom nogal offensief te noemen. Inhalen, toeter, rem, even kijken of je al voorbij kunt, gas, rem, toeter, inhalen, hobbel, bocht links, toeter. In de bus klinkt een rustig muziekje.
Rond 12.30 uur zijn we bij de poort van de oude stad van Dali. Direct springt een taxichauffeur op ons af. Zoeken hoef je zelden. Voor 15 yuan brengt hij ons naar het MCA hotel, direct aan de rand van het net als in Lijiang zeer levendige centrum.
We hebben kammer AA11 aan de binnenplaats met zwembad. Jaja, een zwembad! Fantastisch... ook fantastisch leeg. Dus dat is alleen maar dagdromen van een verkoelende plons. Het doet hier erg gezellig aan en bij de ingang staat een bord dat er westers ontbijt is. Yes! Yoghurt, muesli en brood!
Even eten op de kamer en gestrekt. Keurige kamer met zoals dat hier gewoon is een mooie doek voor de deur als hor tegen de beestjes. Muggen schijnen hier nogal graag zich te huisvesten.
Ik heb het rusten al weer snel gehad. Even met paps bellen, gezellig! En...! Er is hier gratis internet op echte computers. Wow, geen gepriegel op mijn mobiel, een verademing. Het PC hok is wel een beetje shabby maar ook sfeervol. Ik check mijn mail en mijn reisverslag. Er moet nog wat aan gesleuteld.
Het is 15.00 uur. Anouk heeft nu wel lang genoeg getukt naar mijn idee. Eruit! Stad in!
Het lijkt best een beetje op Lijiang. Ook keienstraatjes, maar een stuk minder smal. De sfeer is wat meer ontspannen. Je hoeft je niet door de mensenmassa te wringen. De waren die verkocht worden zijn nagenoeg hetzelfde. Bij een oud dametje kopen we soort meelballen gevuld met carameldraden. Niet vies maar je hapt gewoon in een hap onbewerkte meel. Niet echt heerlijk ook.
In Dali zie je wat meer gebatikte en tie en die-doeken. Ik kan het niet laten en scoor er een met de chinese muur, na afdingen voor 40 yuan.
Er is een hoofdstraat met kleine winkeltjes en twee belangerijke zijstraatjes waar eveneens winkeltjes zijn en vooral ook veel restaurantjes. Bij een schijnbaar hippe tent vleien we neer. Nouk wil koffie, ik thee. Het duurt en duurt. Ze zijn het vergeten. Na weer wachten komt dan toch de koffie, geen thee. Er zit een dikke laag schuim op de koffie, maar van welke substantie??? Nouk schraapt het eraf, flink wat melk en suiker erin en dan nog... niet te drinken! Ze gaat bijna over d'r nek. Weg hier. Afrekenen, laat die thee maar zitten. We lopen verder door de straatjes. Lekker neuzen. Uit de trotter (goed boek he Lin!) haal ik een adres voor het diner. Jack's is inderdaad super. We zitten op een veranda met uitzicht over straat, goedfe bediening, spreken zelfs Engels en helpen ons met Chinees, heerlijke kip met cashew en taco's en vooral: Goede koffie! Het geheel kost 86 yuan. Ik rond het af naar 100 en daarmee hebben we luxe gegeten en gedronken voor 5 euro pp inclusief fooi. (Gaat je niet lukken in de USA Lin!)

We zijn vroeg met eten. Na het diner naar de overkant. Daar zien we eindelijk mooie stempels die je met naam kunt laten graveren. Anderen die we eerder zagen zijn ang zo fraai niet. Heel, heel stevig en langdurig onderhandelen, data uit het brein vissen en deal sluiten. Meneer gaat voor 100 yuan per stuk accoord. Nog steeds niet goedkoop, maar dan heb je wel wat fraais en het past makkelijk in de koffer. Dat wordt namelijk een steeds groter probleem. Wat kunnen we lozen zodat we weer wat leuks mee kunnen nemen... Gelukkig is het meegenomen eten bijna op en allerlei potjes en flesjes gaan vanzelf een keer op en maken zo weer ruimte voor leuke spullen. Want leuk spullen zijn hier wel in overvloed. Dat is leuk voor die, dat voor die. We kunnen het niet helpen hoor en daarbij is het altijd een goed excuus dat je de locale economie steunt. In feite doen we indirect aan ontwikkelingswerk. Zo... ik heb me wel weer genoeg verdedigd voor mijn koopwoede.

Bij een reisbureautje boeken we een lift met een kabelbaantje de berg op voor morgen. Je schijnt hier onwijs mooi te kunnen wandelen met watervalletjes en andere mooie oogbevredigende zaken onderweg. Aan het eind met een kabelbaantje weer naar beneden. Dit alles voor 110 yuan per persoon, 11 euro. Daarvoor heb je wel een dag pret. Om weer terug te komen neem je voor het schandalige lage bedrag van 1,5 yuan, 15 cent de locale bus terug. Zoals je ziet is er wel wat verschil in prijs voor toeristen en locals. Maar dan nog, voor ons blijft het goedkoop.

Ook nog een leuk topje gescoord en daarmee is het uit. terug naar het hotel. Lekker even interniksen en relaxen. Morgen willen we er vroeg uit voor onze wandeling. Als we daarna nog fut hebben doen we misschien ook nog een boottochtje naar een eilandje op het Erhaimeer. We zien wel hoe het loopt. Overmorgen gaan we in ieder geval fietsen. 19 km ten noorden moet een onwijs leuk plaatsje zijn en je rijdt langs de rijstvelden en stijle bergwanden. Klinkt goed.