Panzihua - Lijiang - een hele klus met de bus

Vanacht toch eruit geweest voor een toiletbezoek. Qua hygiëne valt het in de trein reuze mee. En toch vermijd ik deze momenten van wiebelend boven een hurktoilet met plastuit klooien maar liever wel.

0800 uur blijkt nog echt te vroeg te zijn om uit te stappen. Pas rond 10.15 zijn we in panzihua. Al weer trap af en trap op. Zonder bagage niet erg, met koffer van bijna 25 kg minder top. Daarbij gisteren al genoeg trappen gelopen om die leuke Boeddha van 71 meter te kunnen zien.
Volg de massa en we staan buiten. En nu? We moeten met de bus naar Lijiang en mogen dat zelf regelen. Dat lijkt niet al te moeilijk, maar welke bus is het??? Een vrouw vraagt of we naar lijiang moeten en wijst naar een bus. Een andere is het er niet mee eens. We stappen toch maar in. De chauffeur zegt verder weinig. In de bus komen we aan de praat met een jonger meisje die wat Engels kan. We moeten volgens haar naar het eindstation waar we over moeten stappen. Deze bus duurt 50 minuten. Ok we zien wel.
Zo rond 11.15 zijn we op het centrale busstation. De kaartjesverkoopster van de bus wijst naar het loket en zegt: 'mai piao!' Dat hebben we op Chinese les gehad! Kaartje kopen. Ter plekke bemoeit een vrouw zich met ons. Gelukkig! Het is hier volstrekt onduidelijk hoe je het juiste kaartje koopt. De vrouw zegt dat het 80 yuan pp is. Ik geef haar geld, in goed vertrouwen, en zij snelt naar het loket, de hele rij achter zich latend. Hups, ze heeft twee kaartjes. Wij moeten achter haar aan. Snel, snel, de bus gaat al over 5 minuten! Waar? Achter haar aan! Tas door de scan, bus in. Net op tijd!

Ook hier weer in de verste verte geen toerist te bekennen. We zitten vooraan en het duurt toch nog een half uur voor de bus vertrekt. We vragen een man naast ons hoe lang de rit gaat duren. 8 uur? Nog eens vragen, misschien begrijpen we het niet goed... Het blijkt toch echt te kloppen. Ik las al zoiets in mijn trotter, maar dacht niet dat het zou kloppen. Dan had het reisbureau dat toch wel gemeld? Na 12 uur trein nog eens in totaal 9 uur met de bus. En dan hebben we nog mazzel dat we hulp hebben. Er gaan namelijk maar 4 bussen per dag.

Het is een pokkeneind rijden. Wel door schitterend landschap. Bergen, bergen en nog eens bergen, waterval hier, rijstvelden, omzoomd met aardappelplanten en maisvelden, eindeloos uitgestrekt, ezeltjes en mensen met manden volbeladen met grassen en andere waar, geiten en buffels op de weg.
We worden om half 3 even uitgelaten voor een plaspauze. Ik drink niet, ik hoef niet. Anouk wel; "Viezerikken zijn jullie!", zegt ze tegen alles wat Chinees is en het gelukkig toch niet verstaat. "Te ranzig!", vervolgt ze tegen mij. Ik wil het niet weten.
Het is half 6. De bus stopt weer. De chauffeur gebaart dat we gaan eten. Ok?!? Haha een eettentje met minitafels en bankjes. Je gaat in de rij staan met een metalen blad met vakjes en wijst aan uit welke pan je een schep wilt. Doorlopen! Het is prima eten en echt het goedkoopst tot nog toe 12 yuan pp = €1,20!!!

'Go!' Zegt een medepasagier. Laatste hap rijst erin, bus in. Ik tel de bochten, 15 in 5 minuten. 8 uur rijden met vrijwel onophoudelijk deze frequentie van bochten. Het moeten meer dan 400 bochten zijn. Afgronden, niks vangrails, slechts op enkele zeer kritieke punten een paar blokken beton waarvan ik niet geloof dat die ons ooit kunnen redden bij een stuurfout van de chauffeur. Ben blij dat ik niet zelf hoef te rijden. Wat een slopende weg en dan nog al dat onaangekondigde verkeer in alle vormen en maten, kuilen in de weg en hier en daar wat restanten steenlawines. Pfff! Hier en daar vegen vrouwen de straat schoon van blad en grit en dat in de stromende regen. De chauffeur blijft wakker door ons te vermaken met hele slechte b kongfu films die hoe is het mogelijk, toch erg in de smaak vallen bij de overige pasagiers. Verder muziek, zelfs Abba en andere foute herrie. Keihard! En wij zitten direct onder de speaker.

Het is al donker als we rond 2030 uur op het busstation van Lijiang aankomen. Een vrouw die Engels spreekt regelt voor ons een taxibusje die ons voor 10 yuan € 1,- naar de zuidpoort, vlakbij het hotel brengt.

Van daaruit moeten we lopen naar het hotel. Lijiang is alleen nog 100 x erger dan Blaricum wat kronkelstraatjes betreft. Overal winkeltjes en mensen. Na ettelijke keren vragen vinden we het yao yuan hotel. Gelegen in een stille donkere straat. De entree is niet fraai. De kamer prima, gelegen aan een leuke binnenplaats. Even spullen lossen en de stad in!