Panda's kijken - Tarantula-attack! - Boeddha

Al om half 8 worden we opgehaald door de chauffeur. Ja ja we maken wel dagen!
Hey is nog een behoorlijk eind rijden naar het panda breeding centre. Het regent en ziet donkergrijs van de smog. Echt onvoorstelbaar zo'n dikke sluier hier, veel erger dan in beijijng. Zo bar heb ik het nog nooit gezien.
Hey is nog rustig als we aankomen. We lopen door een bos van bamboe naar de panda's. Ze slapen nog en worden langzaam maar zeker wakker. De chauffeur gaat met ons onder een afdakje zitten, in afwachting van opening van het gebouw ernaast, denken wij. Maar nee, meneer zit er alleen ter bescherming van de regen en zegt verder niets tegen ons. Uiteindelijk gebaart hij dat we een rondje moeten lopen. Ok. Plu op en langs een paar jongere panda's die onwijs geinig aan het spelen zijn. Tuimelend, rollebollend, met elkaar elkaar stoeiend en dat allemaal in slow motion modus. Heel koddig!
We zien een paar kleuterpanda's en zelfs een die 19 juli geboren is. Dat ziet er nog niet erg uit als panda. Bijna kaal en niet veel groter dan je hand.
We bekijken een film over het leven van de panda en komen de chauffeur weer tegen die ons in een restaurantje dropt. Ze hebben er erg lekkere pannenkoeken zowaar! Anouk: "ik voel een beestje steken op mijn arm." we zien niks en eten verder. Dan plots gilt ze het uit en raakt ze half in een soort spasme, al van zich afslaand. En zie daar: een enorme dikke spin ligt nu op de grond, maatje bijna tarantula! Hij zat eerst op haar arm en is naar haar hals gekropen. Ze zag ineens alleen maar een paar enorme poten. Iedereen in het restaurant is gelijk opgeschrikt door de paniekaanval van zus en vooral blij dat het haar overkwam en niet hun.
Na de lunch lopen we langs de vijver vol koykarpers. Hele zwermen!
Auto in, op naar Leshan voor de giant boeddha. Het is een pokkeneind rijden. De chauffeur zet ons af bij een restaurantje, maar de pannenkoek vult goed dus wij slaan de al weer rijsthap af. Wat nu? Gelukkig is een andere chauffeur spraakzamer. Die van ons zegt werkelijk helemaal niks! Hij gebaart dat we een rondje moeten lopen. Die van ons steekt nog zijn hand in de lucht en gebaart 4. Wij denken dus 40 minuten te mogen lopen. Dat wordt een beetje meer...
Achter de meute aan, kaartje kopen, ven kijken bij de tempel, maar die hebben we al genoeg gezien eigenlijk. Dan mag je in de rij die zelfs voor eftelingbegrippen lang is. Het duurt eindeloos voor we alle hekken langs geslingerd zijn en de trap af naar beneden mogen om de in rots uitgehouwen giga boeddha te kunnen aanschouwen. Hij is 71 meter hoog, inderdaad nogal mega. Maar om daar nou uren voor in de rij te staan? Zo mooi is hij nou ook weer niet. De beelden in Aswan, Egypte, zijn toch wel even wat indrukwekkender. Ach ja, verwende toeristen zijn we... De trap af met negen bochten duurt ook nog een eeuw. En daarna ik weet niet hoeveel traptreden op op zoek naar de uitgang. Die staat niet goed aangegeven en het blijkt dat er meerdere zijn. Wij hadden naar noord moeten gaan en zitten nu helemaal in zuidoost. Een fietstaxivrouw wil ons wel naar noord brengen voor 40 yuan. Ok deal! Blij dat we niet meer hoeven lopen, het is al na 40 uur. Inmiddels snappen we ook dat de chauffeur niet 40 minuten bedoelde...
We komen aan bij de noordpoort tegen half 5. En mevrouw vraagt maar liefst 40 yuan! Ik sputter tegen. Zoveel betaalden we ook voor de taxi van vliegveld naar hotel. Ze houdt voet bij stuk en ik betaal boos toch maar de gevraagde 40.
Met chauffeur naar het station. Gelukkig niet meer naar de geplande pagode. We zijn rond 7 uur op chengdu nan. Meneer zegt niet waar we moeten zijn en dropt ons gewoon. Hij krijgt geen fooi. Wat een ...!

Het is een minder moderne wachtruimte dan in Xian. Daar werden berichten ook nog wel in het Engels omgeroepen. Hier niet. Anouk moet naar de wc. Het is aan de andere kant van de immense wachtruimte al te ruiken waar je moet zijn. Volgens Anouk is het TE ranzig. Alles op de muren. Je wilt het niet weten. Ik besluit te vasten wat drinken betreft.
Anouk haalt buiten het station een kartonnen bak met noodles. Die zie je iedereen hier eten. Het enige is dat je het hete water moet halen bij... De wc! Op afstand het zakje kruiden toevoegen naar het kraantje spurten, meis dicht, kraan open, wegwezen.
Het is best te eten maar nou ook weer niet werelds. Wat hebben we verder nog? Aha! Noten! Koekjes! Dextro! Topdrop! Daar moet het wel mee lukken.

Er wordt weer wat omgeroepen. Massa's mensen dringen zich voor het hek naar het perron. Een man rochelt nog eens stevig, een meisje weet nog net een zakje te vinden om in te kotsen, kindjes met blotebillenbroekjes laten het lekker lopen, chinezen blijven onophoudelijk ons aanstaren, stoten elkaar aan en maken zo stiekem mogelijk foto's van ons. We kijken rond en doen ons best ook nog maar 1 andere toerist te spotten. Not! We zijn echt de enige witneuzen hier.

Een groot uitgevallen Chinees kan Engels en begint een praatje met ons. We staan in de goede rij. Gelukkig! De trein blijkt vertraging te hebben. We mogen weer zitten. Maar waar? Daar is net gekotst, daar net gerocheld en hier stinkt het teveel naar pies. Toch ergens gaan zitten. Pas rond half 10 gaat onze trein. We boffen, mogen met ruim 20 kg zware tas trap af en ook weer op. Ander perron... Wel zitten we in de goede trein. Toch al weer wat. Het is weer zo'n slaapzaalconstructie, hokjes met steeds 6 bedden, geen deur ervoor, direct aan het gangpad. Boven het pad rekken voor de bagage. Helaas is dit niet de eerste halte en ligt alles al vol. Mijn tas past er nog net bij, die van Anouk met geen mogelijkheid. Zij mag samen met tas in bed. Ik lig beneden en moet eerst nog een jongeman uit mijn bed werken die met enige tegenzin zijn veroverde slaapplek verlaat. Steeds wordt even om de hoek van onze coupé gekeken wat voor nieuw diersoort een treinkaartje heeft gekocht. We zwaaien vriendelijk terug en als ze te lang staren doen wij dat ook...
We zitten nog maar net en floep het licht springt uit. 22.00 uur, bedtijd!

Tegenover mij ligt eveneens xia (beneden) moeder met haar dochtertje van een jaar of 2 en haar vers geboren baby'tje.
Tegenover Anouk die Zhong (midden) slaapt ligt een slingelige zeer vaardig rochelende Chinees. Shang (boven) ligt een wat oudere dame. Helaas is het te laat voor socialisen. We proberen nog wel te ontfutselen hoe laat de trein zal aankomen in Panzihua. We vermoeden uit de uitleg dat het tegen 10.00 is, maar zeker zijn we niet. Dan maar voor de zekerheid de wekker om 08.00 uur zetten.