Lhasa-Chengdu - Wat een smog!

Gelukkig hebben we een wake up call besteld. Beide wekkers hebben we niet gehoord. 06.30 uur gaat de telefoon. Het gisteren gekochte brood is kurkdroog ondanks dat het overduidelijk met yakboter is bereid. Dan maar een paar crackers en een kop thee.

Om 07.30 uur rijden we weg met de jeep naar het vliegveld van Lhasa. We arriveren rond 09.00 uur. Best nog even rijden dus.
Koffers afgeven. Ho stop! Koffer van Anouk moet open. Er zit een verdacht voorwerp in. Stress! Slot open, rits zip, zoek. Het is de food jar gevuld met handwarmers. Tas mag weer dicht.
Door de douane. Zelfs schoenen uit. Ook bij de winkeltjes op het vliegveld moet je nog afdingen. Anouk koopt een Yak shirt voor 45 yuan in plaats van 80. De rest van de toeristen denkt dat de prijzen hier vast liggen en betaalt klakkeloos het volle pond.

Onze vlucht hoort om 10.50 uur naar chengdu te vetrekken, maar we hebben nu al een half uur vertraging.
We landen rond 13.30 uur op het vliegveld van Chengdu. Omdat het een binnenlandse vlucht IX verloopt het verder allemaal soepel. Geen douane meer, koffers van de band en naar buiten voor een taxi.
Een jongedame spreekt mij aan of ik een taxi nodig heb. Komt dat even goed uit. De rit naar het Fang Ding hotel moet 60 yuan gaan kosten. Dat klinkt redelijk. Ze leidt ons naar de taxi. Als we daar aankomen wordt mijn tas in de kofferbak gegooid van een auto zonder verder enige kenmerken van een taxi. De chauffeur ziet er niet fris uit en daarboven zie ik nog een jongedame voorin zitten. Ta shi shei? Vraag ik, ofwel ,wie is dat?' Het is een vriendin. Ik vind het helemaal niks en trek mijn tas uit de kofferbak. Het voelt niet goed. Gelijk krijgen we een aanbod voor een lager tarief. We houden het voor gezien. Even verderop zie ik duidelijk herkenbare taxi's. Doe mij die maar. Liever wat duurder uit dan plots een nieuwe chef te hebben waarvoor we minder gewensde werkzaamheden moeten verrichten om de vakantie terug te verdienen...

We krijgen een vrouwlijke taxichauffeur met witte handschoentjes die haar rijstijl keurig heeft aangepast aan die van haar mannelijke collega's alleen met de toeter is ze minder fanatiek. Voor de rest haal ze minstens zo goed rechts in en beheert ze evengoed het rode stoplicht en de overige vermoedelijk toch best bestaande verkeersregels. Tegen 14.10 uur zijn we in het hotel voor slechts 45 yuan, minder dan de malafide collega.
Daar schijnen we niet op de lijst te staan. We moeten wachten tot er via de agent meer bekend is.

Uiteindelijk kunnen we om 15.00 uur inchecken. We worden verzocht op de kamer te wachten tot er meer bekend is over het verloop van morgen. Pas een uur later horen we dat we morgen al om 07.30 uur door de chauffeur naar het pandabreeding centre en de boeddha (jaja nog meer...) gebracht worden en dat deze ons ook direct naar het treinstation brengt voor de nachttrein van 20.35 naar Panzihua.
We kunnen eindelijk de stad in.

Omdat Anouk haar pas is ingeslikt moeten we naar een bank voor een eenmalige opname. De bank, China Agricultural, is snel gevonden. Niemand spreekt er ook maar een woord Engels. Met mijn beperkte Chinees en wat toneelspel lukt het de route naar het hoofdkantoor van deze bank los te peuteren. Het is twee straten verderop. Ook rap gevonden. Daar neemt de jongeman alle tijd. We mogen zitten. Na een poos verschijnt een juffrouw die wat Engels kan. Uitleg wat we willen. Ze bladert in de boeken, belt wat, wij bellen Interhelp en tijdens ons gesprek meldt ze dat de bank zo gaat sluiten. Helaas pindakaas, laat alles maar zitten, in Lijiang hopelijk nieuwe kansen.

De stad in, maar jee wat is Chengdu groot! Geen metro en de fietstaxi heeft er ook geen zin in vandaag. Dan met de gewone taxi. Kost toch niet veel. De stad ziet donkergrijs door de smog. Niet te filmen, bijna onwerkelijk zo'n dikke sluier als hier hangt. De Chinezen hebben onze spontane opmerking dat een metro niet zou misstaan begrepen. Achter een scherm zien we een begin van de werkzaamheden hieraan. Slim plan!

Ik heb gelezen dat je bij de Wenshutempel goed vegetarisch kunt eten. Het is zelfs met de taxi nog een heel eind. Toch erg de moeite waard. Op de kaart heb je alle denkbare vleesgerechten, tot intestines aan toe in vegetarische versie. Anouk kan eindelijk zonder gewetensbezwaren 'vlees' eten en bestelt biefstukreepjes met asperges. Ik ben niet zo van de tofu en doe het juist andersom en ga voor geheel vegetarisch: bamboescheuten en broccoli met rijst.

Na het diner van wel helemaal 70 yuan = € 7,-, lopen we in de gezellig drukke knusse straatjes rondom de tempel. Overal etende mensen en heel veel toeristenprullaria. En ertussen zit echt wel leuks! Zo koop ik mooie houten handgesneden kammen (2 voor 180 yuan, zijnde de helft van de vraagprijs) met Chinees sterrenbeeld en rijstkorrel met miniem geschreven teksten erop. Je kunt ook kunstig bewerkt caramel kopen, een karikatuur laten maken, thee en schijnbaar antiek kopen of zelfs je laten boetseren. Het is leuk slenteren hier! Echt de lange taxirit wel waard. Bij de bakker halen we koekjes en brood voor 8,5 yuan. De koekjes zijn zo lekker dat we terug gaan voor nog een zakje voor morgen. Alleen halen ze morgen niet. Ze gaan op bij een kop koffie en thee.

Op zoek naar een taxi voor de trip terug. Het duurt even voor we een lege kunnen aanhouden. Hij brengt ons voor 41 yuan terug.
Bij een outdoorzaak om de hoek proberen we leuke broeken die helaas net niet goed zitten... Scheelt weer in het budget. Bij de supermarkt aan de overkant halen we drinken voor morgen.
Terug op de kamer, douchen, inpakken voor de zoveelste keer, verslag tikken en slapen.