7 uur touren

We ontbijten op de kamer. Het restaurant schijnt dramatisch te zijn. Wij houden het bij banaan en brood. Om 09.00 uur vertrekken we voor 320 km touren in zo'n 6 a 7 uur.

Het heeft de hele nacht geregend en het regent nog. Onze driver heeft er zin in. Als altijd een vrolijke smile. De omgeving oogt toch wel anders zonder zonnetje. Omgeven door bergen, wolken, mist, plassen op de weg. Om half een houden we pauze in een plaatsje waarvan zelfs de gids de naam niet weet. We mogen kiezen: Chinees of Tibetaans eten. Ik heb geen zin in Yak en zeker niet hier, dus doe maar Chinees.

Een keukentje waar je letterlijk uitglijdt over het vet, allemaal schaaltjes' een wok, verse groenten, dat dan weer wel. Zo lang we maar niet terug denken aan hoe ze die op markten met smerig water vers laten lijken kunnen we hier best eten. We mogen aanwijzen wat we willen eten en de kok bereidt het ter plekke nadat moe fanatiek met het hakmes de groenten fijn chopt. We krijgen rijst en een bord gewokte groenten. Best goed te eten, maar wel relatief duur voor wat we krijgen, 40 yuan.

Naar de wc hier doen we maar niet. Een eind verder bij een klooster zijn de toiletten schoon. 'Here the toilets are very, very clean.' Spoort Jigme ons aan. Zijn definitie voor schoon is duidelijk niet dezelfde als die van ons... Achter een betonnen muurtje staan enkele schotten, geen deur natuurlijk. In de vloer zit een langwerpig gat en daar moet je jouw ding maar in zien te mikken. Gelukkig is er verder niemand. De schotten zijn zo laag dat staand plassen meteen alle aandacht zou krijgen.

Het is nog twee uur rijden naar het samye monastery. We rijden over een dirtroad gedurende ruim 50 km. De chauffeur helemaal in zijn element. 70, 80 km per uur door kuilen en plassen en bijna lancerend over hobbels, flink toeteren in de bocht en dan hoef je verder echt niet te kijken als je die door gaat. Een paar betonblokken zouden moeten verhinderen dat je de rivier induikt, maar ik geloof nooit dat die enige weerstand kunnen bieden als we die met deze snelheid rammen. We rijden door een rivierzandduingebied. Heel apart, alsof je door de woestijn rijdt. Onderweg mensen opgepropt op een minitractor, overstekende koeien, yacks, schapen en geiten.

Rond 15.30 uur komen we aan bij het monastery hotel van Samye. De kamer is echt boven verwachting. Twee keurige bedden en badkamer met bad en toilet. Enige is dat het water en het licht het niet doen. Er wordt aan gewerkt. Ik had me voorgesteld me bij de pomp te moeten wassen en het toilet in de natuur te moeten zoeken. Maar nee, we kunnen nog steeds de luxe toerist uithangen.

Vanuit het raam zicht op een boerenerfje met kippen en kraaiende hanen. Vertrouwd geluid!

We kruipen onder de wol met het plan na een uurtje het dorp te verkennen. Het wordt wat langer. Om half 7 gaan we op zoek naar het restaurant van het klooster. Er zijn er 2 waarvan de een slecht, de ander goed. Maar welke is nou welke en waar zit die 2e dan? Het blijkt dat de juiste echt al achter de kloostermuur zit. Schoorvoetend gaan we door de poort. Even vragen. Oei de monnik houdt dienst. Snel naar buiten. Daar worden we netjes bediend. We houden het voor de zekerheid maar weer op ons standaard vegetarische menu. Monniken komen ook voor diner, zelfs vrouwelijke!
Een mannetje komt aan de tafel naast ons zitten en durft na een tijdje naar ons land van herkomst te vragen in het Chinees. Toch leuk dat je dat verstaat! Hij krijgt ons schaaltje overtollige rijst en dat gaat er na zijn noodlesoep nog allemaal prima in.
Wij krijgen ook nog frites. Ze rennen heen en weer voor ons. Hoe eet een westerling frites? Natuurlijk! Met een prikkertje! En ketchup? Is dat niet iets met tomaten? We krijgen ieder een klodder onverdunde tomatenpuree.

Na het diner een ommetje door het dorp waar Blaricum een stad bij lijkt. Een klooster, wat miniwinkeltjes en eetgelegenheden waar je een rondje omheen loopt. Mensen op straat; biljartend, badmintonnend, zittend, napratend, op de buik devoot vallend, om een aalmoes vragend, wol spinnend, kinderen die spontaan Hello! Roepen en flipoën.

We hebben chocoladedrang en gaan op zoek naar een winkel waar ze dit verkopen. Van alles vindt je in de winkel, van binnenbanden tot wc papier en schoenen maar chocola is ver te zoeken. Uiteindelijk vinden we wat in de winkel van het klooster. Een reepje wit voor 40 cent, maar het is niet te eten. Terug. We zien ook een snicker en dove choco. Misschien is dat wat. De snicker kan ermee door. De dove kan gelijk de prullenmand in. Het is tot in de kern wit uitgeslagen. We konden natuurlijk al wel iets vermoeden toen die stofwolk van het zakje vloog...

Terug op de kamer. Met zaklampen creëren we wat licht.
Gelukkig springt rond 2130 spontaan het licht weer aan. Zo weet je dat weer extra te waarderen.

Morgen om 0930 uur naar het Samye klooster. Daarna door naar Tsetang, de laatste plek van onze Tibettour.

Saskia