The great Wall en acrobatenshow

Half 8 op, zelf ontbijt maken en om 0930 in de lobby wachten op meneer Melk.

De man is erg gecharmeerd van het feit dat we wat Chinees kunnen en we krijgen en passant een extra les. Hij legt alles heel duidelijk uit. Superleuk!

Het is druk onderweg, waardoor we pas na 1100 uur aankomen. Even naar het toilet. Hier alleen hurktoiletten en echt minder fris... De plastuit biedt redding. Geen gespetter of beestjes die me van te dichtbij willen inspecteren.

Meneer melk haalt de kaartjes voor ons en leidt ons naar het kabelbaantje waar we overgedragen worden aan mr Ma, die ons tot de helft van de tocht begeleid aangezien er nogal gevaarlijke passages in zitten en je op dit stuk kunt verdwalen.

O ja, we kopen ook nog een paar stokken ieder voor 140 rmb.

Mr Ma gaat niet met het kabelbaantje. Hij loopt liever. En dan denk je dus boven even op hem te moeten wachten. Niet dus! Hij staat al lang boven, wel wat bezweet maar onvoorstelbaar abelo hij is gewoon hardlopend de berg op gegaan indexe hitte!

We volgen Mr Ma en krijgen vanzelf nog wat aanhang die graag van hun water af wil. Wij zijn goed uitgerust met onze 3 liter waterzakken en hoeven niks. ,Later', zegt de man. En mijn uitleg dat ik zat bij me heb wordt weer weggewuifd met ,Later,. Nou ja hij doet maar. De great Wall is echt heel indrukwekkend! Er hangt helaas nogal wat mist, maar dat heeft ook wel weer wat mystieks. Na heel wat traptreden even uithijgpauze. Gelijk moeten we van alles kopen; water of cola. Uiteindelijk kopen we 2 cola en mogen we op 2 stoeltjes zitten voor 10 rmb pp. Veel duurder dan normaal, maar al wel afgedongen en erg welkom. We zien dan waarom we hier pauze krijgen. Een megasteile bijna loodrecht omhoog gaande trap met volgens mr wa 302 treden. We hebben nog wat voor de boeg!

Na nog wat steile trappen op en af wordt de route iets eenvoudiger, maar nog steeds niet geschikt voor personen met versleten heupen of knieën. (helaas maandagdames!)
Met de stokken gaat het toch heel behoorlijk. Af en toe even wat drinken en natuurlijk uitzicht- en foto-pauzes. Halverwege is een kaartverkoopstop voor het deel naar simaitai.
Hier neemt Mr Ma afscheid. We kopen wel een boekje van hem voor 110 rmb. Maar daarmee zijn we nog niet klaar. De oudere man die ook al 2 uur meeloopt wil ook nog wat verdienen. Het enige is dat we echt helemaal door ons geld heen zijn. Dat wordt niet geloofd. We kunnen nog net 2 pakjes kaarten van de beste man kopen voor 15 rmb, maar de andere man van wie we al een veel te dure cola kochten moeten we helaas teleurstellen. Hij blijft ons nog even volgen en nadat we de tas opentekken om te laten zien dat alles op is draait hij zich verlegen af. We kunnen alleen wat eten aan hem kwijt. Daarmee vertrekt hij.

We zijn eindelijk solo! Wat een heerlijke rust! Nog zo'n 2 uur lopen voor de boeg.

Steeds weer verkopers van water, fris, boekjes over de muur en t-shirts. Het scheelt dat we in het Chinees wat kunnen terug zeggen. Op een gegeven moment heb ik de magische zin gevonden om makkelijker van de verkopers af te komen: xie xie, wo bu yao. Hai you hen dou ren! Ofwel: nee dank je ik wil niet, maar er komen nog veel mensen. Daarmee hebben we ze afgetroefd en mogen de anderen zien hoe ze ervan af komen. Ha!

Rond 1600 zijn we inderdaad in simaitaio het is even zoeken naar meneer Niu, meneer Melk dus.

In de auto biedt hij ons de mogelijkheid naar een operavoorstelling, kongfu- of acroshow te gaan. We gaan weer voor het laatste. Hij belt en voor 280 rmb pp hebben we kaarten om 18.30 uur. Dat is nog eens makkelijk zo!

We gaan veel sneller terug dan heen. Veel minder verkeer en meneer Melk houdt wel van een beetje doorrijden. Rechts inhalen met 160 km per uur. Slalom hier, in de remmen daar. Als hij in nl door blik op de weg gefilmd zou worden was hij zwaar de pisang en naar zijn rijbewijs kon hij fluiten! En toch voelt het niet onveilig. Hij doet het duidelijk vaker.

Aangezien we hierdoor tijd over houden voor aanvang van de voorstelling rijdt hij nog even om langs het Olympisch park met het vogelnest en de Cube. Het is echt indrukwekkender dan je denkt. Top dat we dit ook nog even mee kunnen pakken!

We gaan naar het dian ti theater, of zoiets. Het is druk en oókal zijn onze kaarten het een na goedkoopst zitten we op de 2e rij.
Nu zijn wij op acrobatiekgebied behoorlijk verwend en doorgewinterd. Maar vanavond slaat alles wat ik ooit zag. Geen foutje en onvoorstelbare lichaamsbeheersing. Je kunt handstanden op elkaar maken, maar dat kan ook met kommetjes op je voet en dan kun je ook nog eens over gegooid worden met of zonder salto om weer in handstand op handen te landen. Niet normaal. Heren die salto's door hoepels springen met slechts een dun matje als afzet en landing. Ook paalklimmen, diabolokunst en klimmen en klauteren op fietsen met uiteindelijk 12 mensen op 1 rijdende fiets.
Natuurlijk ook slangenmensacts. Het houdt niet op. Absoluut perfect!

Tegen 2030 staan we buiten en meneer Melk haalt ons weer op. Moet ook wel want we moeten hem nog betalen. Hij brengt ons naar de pin. We waren immers helemaal platzak door de kooplui bij de muur. Betalen en dan ook nog eens een lift naar het hotel. Hij wil er echt niets voor hebben. Dus willen we hem wat hollands geven. Snel naar de kamer vuur klompjes en boterbabbelaars. Door de klompjes vertelt hij dat zijn broer in het nationale turnteam zat en ooit echte houten voor hem meenam. Wij vertellen dat wij turntrainsters zijn en hij wil wel bij broertje lief informeren of er training is en we die mogen bijwonen. Het past nog net in zijn akelig drukke schema van morgen. Wat gaaf als dit gaat lukken!

Het is al laat en ons plan om in de hutong te eten laten we varen. Het wordt ijsje halen, chillen op de kamer en instantfood. De dag was gaaf. Morgen meer!

Saskia