Beijing Mao verboden stad hutongs

Om om 7 uur aan het ontbijt te kunnen zitten gaat de wekker al om 6 uur. Even douchen en naar de zaal. Daar blijkt dat we er apart voor moeten betalen. Welja vooruit. Wij als een van de eersten schuiven aan. Nu weet ik wel dat we in China zijn maar dit ontbijt is me net iets te Chinees. Het is meer een diner compleet met noodles en groenten. Er is wel brood maar slechts een beetje en van dat soort dat in een hap weg is. Er is een soort jam, verder niks voor op brood. Nu begin ik te begrijpen waarom het ontbijt er niet standaard bij in zit. Na een half uurtje zijn we echt wel klaar. Genoeg thee op in ieder geval.

Het is droog vandaag in tegenstelling tot de natte bende van gisteren. Toen stonden de straten helemaal blank en was de stad in een wolk gehuld. We nemen de metro naar Tian Anmen square. Het metrosysteem is echt super en heel snel. We zijn in een flits op het plein van de hemelse vrede. Groot!!! We komen binnen vlakbij de poort naar de verboden stad waar een grote beeltenis van Mao pronkt. Eerste doel vandaag is het mausoleum van Mao. Anouk ziet het niet zo zitten maar ik wil dit toch eens een keer zien. Het wemelt van de mensen op het plein en het is echt zoeken naar nog een buitenlander.. Wij zijn een toeristische attractie op zich geworden. Mensen beginnen spontaan met ons te kletsen in krakkemikkig Engels, maken stiekem foto's van ons en giechelen om ons. We brengen onze tassen weg want je zou Mao toch maar in je handtasje stoppen... En dan begint het geslalom richting mausoleum. Het is zo'n 36 graden en geen boom te bekennen op het plein. Iedereen moet de gele lijnen volgen en vooral erbinnen blijven. Om de zo veel meter staan politie agenten of iets van dien aard met een megafoon van alles in je oor te tetteren. Zelfs als je 1 op 1 wat vraagt krijg je het antwoord nog terug via de praattoeter. Iedereen loot in een redelijk tempo. Het is echt grappig het Chinese geschuifel te aanschouwen. We komen aan de praat met 2 scholierra die het geweldig vinden naast ons te mogen schuifelen en hun engles te oefenen.

Na zo'n 1,5 uur hebben we de hele ronde gehad. Vlak voor het binnengaan van het groteske gebouw waar de voormalig leider voor altijd ligt maak ik de grootste fout: doordat ik met de studentes praat heb ik niet door dat ik buiten de gele lijn ben beland. Maar dat weet ik dan weer snel genoeg. Ik krijg er nog net geen tij bij maar het adrenalinepeil stijgt a la minute door het felle gebiedende gebler. Mao ligt erbij alsof hij gewoon even slaapt. Op zijn gezicht is een oranje gloed, wat net lijkt alsof hij straalt. Lang stilstaan kun je er niet, een paar tellen hooguit. Pet moet af en mond moet dicht. In het voorportaal leggen mensen bloemen, allemaal witte anjers. Verder staan er allemaal planten. Precies na de kamer met Mao wordt je gelijk de souvenirs ingebonjourd. Buiten willen de twee studentes met ons op de foto...

Wordt vervolgd!

Sas is moe en gaat slapen.