Aankomst in Beijing

De grensovergang bij Erlyan met de trein-hijs-show duurt voor het gevoel eindeloos. Na het spektakel mogen we het perron op. En inderdaad is het zoals het boekje zegt. De chinezen willen hoe dan ook de Mongoolse grenservaring overtreffen. Relatief chique lantaerenpalen proncken er en uit de luidspeakers klinkt muziek, van Weense wals, Fur Elise, slaapliedjes tot ander klassiek pianogepingel. Echt ontzettend weird zo midden in de nacht. In het winkeltje geven we de laatste togrogs uit en om 01.00 uur gaan we weer rijden.

Het is de bedoeling dat je slaapt in een nachttrein maar het lukt me niet. Het is benauwd, de ventilator blaast direct om m'n oren en mijn interne klok is helemaal van slag. Ik blijf draaien tot maar liefst 06.00 uur en ga dan maar op de gang naar buiten loeren. Hier is het wel wat aangenamer maar na 3 kwartier val ik om. Eindelijk slapen! De muur moet in beeld komen rond deze tijd, maar het is zo vreselijk nevelig dat je er niets van ziet.

Na een paar uur slaap eruit. Het is onwijs mooi buiten met in nevel en sluierwolken gehulde bergen. We doorkruizen vele tunnels, passeren het olympisch dorp en komen 20 minuten later dan de geplande aankomsttijd van 08.04 aan. Op het perron zoeken naar een bordje met mijn naam voor de transfer naar het hotel. Die is er niet en die van Harry ook niet. Van een andere transferdame begrijpen we dat hotel op loopafstand ligt. Zij wijst ons buiten de weg. We moeten naar het San Yuan Jin An hotel. Ik vraag onderweg de weg in het Chinees en ze verstaan het! Zo komen we aan bij het hotel wat vreemd genoeg Beijing Tian Tang Yang Guang heet, heel wat anders dus. Maar ze hebben wel onze namen dus het moet goed zijn en we hebben het meerdere keren gevraagd en werden toch echt hier naartoe verwezen.

De kamer is ruim, met wel wat verouderde elementen maar verder prima. Daarbij zitten we op nog geen 10 minuten van het station en daarmee midden in het centrum.

Even douchen op kamer 1024, jaja 10e verdieping, douchen en de stad in. Om de hoek is een hutong. Deze is niet zo sfeervol als we ons bij hutongs voorstellen, maar er zijn er op andere plekken vast meer. We lopen de stad door op zoek naar een restaurant. Maar jee wat is de stad groot! Hoe lopen we het best? Even wennen aan de karakters en de borden. Een mannetje in een scootertje met ombouw ziet ons op de kaart kijken en wil ons helpen. Maar al gauw blijkt dat hij in ons een leuk vrachtje ziet. Hij wil ons wel brengen naar wat wij op de kaart aanwijzen. Met zijn minivehicel scheurt ie overal tussendoor. Levenslink maar superlachen! Hij wijst onderweg wat aan en wij kunnen hem zo waar duidelijk maken dat we op zoek zijn naar een restaurant met goed eten. Nou, die weet hij wel en hij stopt voor een chique hotel. Ik zeg dat we niet duur maar wel goed willen eten. Het karretje wordt in de 180 graden linksomkeerdstand gezet en hups tegen het verkeer in naar de pizzahut. Gelukkig zit er nog meer dan dat. Ernaast zien we een restaurant waar iedereen eten in een kokende pan gooit. Het ziet er goed, vers en grappig uit. Wij naar binnen. In koor roept de bediening iets rond. Hoe werkt dit? Gelukkig helpt een wat jongere Chinese ons. Je krijgt een bonnetje met een nummer en wacht tot er plek is en jouw nummer wordt omgeroepen. Dan ga je zitten aan een soort lange bar met allemaal gaten erin waarin pannetjes met boullion pruttelen. Op een briefje vul je in wat je wilt hebben en dat wordt bij je pruttelende pannetje gezet. Groenten, noodles en vlees gooi je in de kookpot. Je vist het eruit met je stokjes, doopt het is een bakje sesamsmurrie en werkt het naar binnen. De menukaart is volledig in karakters en dus nog net iets te veel uitdaging. Gelukkig helpt de Chinese ons met wat ongeveer wat is. We zijn de enige witneuzen hier en het is echt pret zo te eten. Het smaakt uitstekend en we hebben gelijk ons stoombadje weer gehad, want het is best warm boven die dampende potten.

Buiten op zoek hoe we terug gaan, want het mannetje heeft ons prima naar een restaurant gebracht maar via welke route??? Na wat vragen- in het Chinees!- belanden- we in de metro. Met lijn 2 is het slechts 2 haltes naar Beijingzhan. In de metro geen tourist te zien. Onderweg ook al niet. Waar zijn ze allemaal? Wat een hoop chinezen zeg! We kopen wat drinken en gaan naar het hotel. Daar wat rommelen en lezen over hoe we morgen, zaterdag, gaan invullen.

Saskia