Knolhobbelen - niet mijn ding!

We worden pas om 09.30 uur opgehaald. We zijn reuze op tijd op. Echt heerlijk geslapen in een lekker zacht bed. Het ontbijt is zeer ruim. We zijn de enigen en worden privé bediend. Eitje, fruit, yoghurt, koffie, thee, niks mis mee. Er is zelfs poedermelk op tafel. Daar hebben we alle winkels hier naar afgezocht. We doen dus wat in een servetje zodat we in de trein kunnen surviven.

Een busje staat netjes op tijd voor ons Peace Bridge hotel, aan de andere kant van het centrum. Het is zo'n 1,5 uur rijden over een Cuba-look-a-like-road. De chauffeur zet ons af bij een groepje gers met een gebouw dat voor restaurant doorgaat. Er is zelfs een toilet! Dat hadden we nooit verwacht. Ik was er toch zeker van dat dit de eerste gelegenheid zou worden van het inwijden van de plastuit. Ja ja, ik heb toch ook zo'n ding gekocht. Hoewel ik er een forse mentale weerstand tegen heb - staand plassen hoort niet zo bij me - ben ik er toch liever mee verlegen dan anders.

We krijgen een pot thee en wachten af. Ik krijg een telefoon aan mijn oor. Een vrouw zegt dat we 35 dollar pp moeten betalen. Ik zeg dat we al betaald hebben. We krijgen later meer bericht. Het blijkt dat we in het verkeerde kamp zitten. De chauffeur rijdt ons naar een kamp verder. Hier staat een touringcar geparkeerd van een groep noren. Wij krijgen ger nr 6 toegewezen. Keurig poppenhuisje; minitafeltje, 4 krukjes, 4 bedjes, een kledingkastje met spiegel, een nachtkastje en een potjacheltje met wat takken paraat. Hmmm, wij hadden ons toch iets anders voorgesteld van de ger-experience. Meer iets in de trant van bij de familie met traditionele kledij in de tent, in een kuiltje poepen en verplicht paardenmelk drinken. Maar nee, om 13.00 is de lunch in een grote op een ger lijkend houten gebouw. Vriendelijke meisjes in spijkerbroek bedienen ons.

Aardappelsla met komkommer en schapenreepjes, zuurachtig soepje gevolgd door rijst met schapenbrokken, een plak tomaat en wat komkommer. Het smaakt prima al moet je behoorlijk doorkauwen om het vlees slikbaar te krijgen. We krijgen het aanbod om paard te rijden. Anouk vind dat leuk, ik ben niet zo van die beesten. Leuk om naar te kijken maar daar laat ik het dan het liefst ook bij. Maar goed. We betalen 10.000 togrog pp per uur (€6.25) en apart 5.000 togrog voor de gids. Rond 3 uur vertrekken we. Hoe het komt weet ik niet, maar het lukt altijd het meest onrustige paard toegewezen te krijgen. Het beest schudt voortdurende met zijn hoofd en doet druk. De gids heeft daarbij zin in een pittig ritje en zet al gauw aan naar een draf. Nou, dat was nou niet bepaald mijn idee van een toertje relaxed vanaf het paard de omgeving bekijken. 'Stop!', roep ik. Dat helpt. Maar ook zonder draf lopen de diertjes flink door. Ik vraag me af waarom ik dit doe. Sommige once-in-a-lifetime-experiences moet je gewoon ook maar 1 keer doen. Als kind wilde ik al niet, in Ecuador heb ik het met een goede overdosis overleefd, in Cuba moest het wel want we hadden een voucher, maar dit hoeft helemaal niet!

Het landschap is zo adembenemend mooi dat het gehobbel toch wat gaat wennen. Onwijze vergezichten, heuvels, geiten, koeien, paarden, schapen en hier en daar de sterk oprijzende geur van een kruid wat aan tijm doet denken. We rijden tot aan de magic rock, waar een gigantische steen op een grote rots los lijkt te liggen. Hierna rijden we terug. Het is nog een heel eind en de gids wil op tijd terug zijn. Hij zet het weer op een draven. Ik durf het nu beter aan. Sja, verder geen rijvaardigheden dus best lastig. En een helm dragen we ook niet. Maar het gaat me steeds beter af. We zien een stel kids racen en hard ook. Ze zitten een beetje scheef op het paard, aparte techniek, gillen erbij en genieten. Gaaf als je dat zo kunt. Bij mij protesteert de bips al na een eind draven.

Even voor 18.00 uur zijn we terug. Ik betaal wat bij voor het meer dan 2 uur rijden. Een uur later is het diner. Rijst, schapenboullion, aardappel en een stuk schaap. Iedereen kiest een stuk van de schaal gevuld met niet meer blatend wolproducerend schepsel. Het is wederom wat taai, maar verder ok.

Na het diner naar de ger. Ik wil nog een spelletje doen maar ben zo moe dat ik maar onder de wol kruip op het nogal harde bed. Het is half 10, lang geleden dat ik zo vroeg sliep.

Saskia