Feest!

Hoi! Maandag 13 juli: ik heb nog geen 2 uur geslapen. Al de grensperikelen, een meurende coupégenoot, jetlag en synchroonsnurkerij doen mijn persoon geen goed. En dan slaap je eindelijk, denkt je zus dat het om 5 uur al nodig is om te ontbijten en in te pakken. Sja, nu dan toch wakker, dan maar eten.

Het is adembenemend mooi buiten. Het ochtendlicht over de heuvels, paarden, nevel, kleine meertjes en beekjes, een hier, een daar. Jemig wat is Mongolië mooi! Nu al! Op deze manier is het geen straf zo vroeg eruit te zijn.

Nog een keer controle van de politie. 'Get out', met handschoenen aan wordt de coupé voor de derde keer doorzocht. Eenmaal klaar is het gebod:'Get in' het werkt op de lachspieren en als ik het strenge 'Get in' herhaal krijg ik een blik toegeworpen waarvan je niet anders dan stil kan worden. Ik ga maar snel naar binnen.

We krijgen nog een inreisformulier mee en komen 07.55 uur aan, 6 uur later dan in NL. We hebben de boeken goed gelezen en zijn nadrukkelijk geattendeerd op zakkenrollers en tasjesdieven die nogal bruut te werk schijnen te gaan. Ik bind een staalkabeltje vast aan mijn heuptas en zorg dat al het loshangende spul mijn grote tas in gaat. Het past net.

Het station is veel rustiger dan verwacht en de dreiging van proletarische types aanmerkelijk minder dan verwacht. De transferdame pikt ons op en brengt ons naar een busje. Ook Harry gaat met ons mee naar het Peace Bridge hotel. Het is nog geen 10 minuten rijden. De entre is al veel beter dan in Irkutsk. Onze kamer is pas na een half uur klaar en ondertussen mogen wij ons in de lobby vermaken met Mongoolse tv waar de lokale dubbelganger van André Hazes de Mongoolse smartlappen ten gehore brengt.

Onze kamer is echt boven verwachting. Best ruim, een badkamer met bad, wat recenter meubilair en keurig beddegoed: zelfs dekbedden in plaats van wollen dekens. We zijn moe en duiken eerst maar eens het bed in. Rond 11.00 eruit op zoek naar een pinautomaat. 'In front of that building', is de instructie. Wij zoeken, niks pin. Vragen, een oud dametje leidt ons naar de andere kant van het gebouw aan de overkant. Het zit dus aan de achterkant. Maar het Mongoolse achter is kennelijk niet dezelfde als de Nederlandse. De automaat doet het niet. Wij lopen over de brug naar het centrum met boek in de hand.

Op het grote Suhbataariin Talbai plein is een enorme drukte. Vandaag is de laatste dag van de 3-daagse Mongoolse feesten, waarbij geschermd, geworsteld en paardgereden wordt. Wij hebben voor we wat kunnen doen togrogs (mongoolse Euro), wat eten en drinken nodig. We vinden in een zijstraat van het plein een werkende flappentap met bewaking, wel zo prettig. Ook de transferdame en de dame van de receptie waarschuwden ons voor de vele dieven in de stad. We stranden bij - je gelooft het niet! - café Amsterdam, waar we zelfs door een Mongool in het NL bediend worden en op de menukaart snertsoup staat. Wij nuttigen een heerlijke croissant en gaan daarna aan de wandel.

Het is goed warm, wel prima te doen. Naar de fair trade winkel. Hier veel wollen spullen en typische Mongoolse sloffen en hoofdeksels. Daarna naar de state departementstore waar ook allerlei leuk spul te koop is. We kopen een leren jasje voor 50.000 togrogs, slechts 31 Euro!!!

In de fairtrade winkel horen we dat er om 17.30 uur circus is. We gaan er geen om te informeren naar de prijs en kunnen gelijk al kaarten kopen. Er zijn kaarten van 1000, 5000 en 10.000 togrog. Wij krijgen automatisch de duurste toebedeeld wat nog een lachertje is, Euro 6,25! Het is half 4 dus we hebben nog even.

Op naar het plein waar allemaal mensen in tradionele kleding lopen en je net zoals je in overvecht je tuinhuisje kunt kopen, hier kunt shoppen voor een hek naar keuze en in verschillende klassen. Iedereen gaat de ger even in en de ger weer uit. In de ger zit een man met rekenmachine voor het geval er serieuze klanten tussen zitten. Helaas te groot voor onze bagage maar anders zeker een leuke aanwinst in de achtertuin!

Overigens zie je bij binnenkomst overal gers staan in de tuinen. Door de enorme droogte gevolgd door een zeer strenge winter van 1999 en 2000 - het kan wel 49 graden vriezen - is veel ger omgekomen en zijn ontzettend veel nomaden naar de stad getrokken. Bijna de helft van de 2,8 miljoen mongolen woont in UB, eenderde is onder de 14 jaar en het land is net zo groot als West-Europa. Op het plein gaan we op de fotot met locals die dat maar wat graag willen. Er staan zelfs soort spandoeken met prints van mongoolse worstelhelden. De kans om met een stoere man op de foto te kunnen. Er worden ook instantdoto's gemaakt en Anouk krijgt spontaan een foto van haar en een vrouw die in west gobi woont. We voelen ons in verlegenheid gebracht omdat we niks leuks voor haar hebben en geld wil ze niet. Dan maar haar adres vragen. We krijgen het in dusdanig gekrabbel dat we een NL postbode voor een groot raadsel zouden zetten als we het op een enveloppe zouden zetten.

Een kunstenaar houdt ons aan. Hij laat trots weten dat hij Duits spreekt en biedt mooie handgemaakte waterverfschulderingen en guaches aan. We onderhandelen, want dat hoort. Maar eigenlijk is het te gek voor woorden. Voor 4000 togrog =€2,50 heb ik 6 minischilderijtjes, heel fijntjes geschilderd met ger, strijders, paarden en landschappen.

Het is tijd om richting circus te gaan. Bij café Amsterdam halen we nog wat croissantjes. We treffen er ook twee dames uit de trein die in het UB guesthouse een toer van 12 dagen door de Gobi woestijn hebben geregeld. Dat moet ook echt beregaaf zijn! We snellen naar het circus. Het is werkelijk een prachtshow met veel acrobatenwerk, slangenmensen, gooi en smijtwerk zonder net en vaak ook zonder longe, stoere gewichtheffende mannen, mooie kostuums, kronkelende hoepelartieste, clowns en natuurlijk ook spectaculair voltigewerk met paarden. In de rondte racen, er op en eraf stuiteren en in volle galop onder de buik door klauteren om er aan de andere kant weer op de klimmen. De show is non stop ruim 2 uur en van continu hoge kwaliteit.

Tijd voor diner. Een heel eind verderop is Indiaas restaurant Hazara. Het moet de beste in town zijn en aangezien zus vegetarisch is, lijkt het een slimme optie. Het is wel even zoeken en je verwacht het niet, zo'n goed restaurant achter het worstelstadion, waar het entree van gemolde straattegels nou ook niet echt een goed visitekaartje is. Het eten is echt super en de bediening zeer vriendelijk. Naanbrood met groentecurry en 4 drankjes voor 15 Euro inclusief fooi! Het is wat na 2100 uur. We willen vanwege de veiligheid met de taxi terug maar zien geen betrouwbaar vehicel waarmee wij ons willen laten vervoeren. Dus lopen we al scannend naar verdachte figuren en houden we alles nauwlettend in de gaten. Daarbij zijn we al minimaal voorzien van spullen en is het belangrijkste onder de kleding weggestopt of met staalkabeltje bevestigd. Je wilt het toch maar liever niet meemaken.

We lopen het hele stuk terug zonder kleescheuren. Zelfs het oversteken brengen we er levend vanaf. Dat is echt op hoop van zegen maar lang nog niet zo erg als in Cairo.

Net voor 22.00 uur zijn we terug. Lekker badderen, spullen wassen en stuff klaarzetten voor onze gerexperience van morgen. Helemaal zin in!


Saskia