Draagvleugelboot -> Baikalmeer

Al om 8 uur aan het ontbijt. Anouk ziet de mayonaise voor yoghurt aan en schept een flinke kwak bij haar muesli. Het is verder weinig bijzonder.

Om 9 uur staan we al buiten. Uit het boekje heb ik begrepen dat er bij het park een minibus moet zijn die ons naar de Raketa terminal kan brengen aan de andere kant van de stad waar vandaan de boot vertrekt. We moeten bus 16 hebben en niet 16k of 16m. En zowaar verschijnt er na niet lange tijd een busje. Even navragen en jawel het is de goede. Instappen en een plekje zoeken. Er zijn er max een stuk of 10. Het is heel bijzonder stil in de bus. Niemand wisselt een woord. Iedereen stapt in, gaat zitten en geeft de chauffeur bij het uitstappen een paar briefjes ook weer zonder een woord te wisselen. Niks kaartje kopen. Erin, zitten, betalen, eruit. Wij vinden het een apart schouwspel en zijn naar het idee van de russen waarschijnlijk buitensporig spraakzaam. Bij de terminal kopen we een kaartje voor de boot naar Listvyanka, een plaatje aan het baikalmeer. De boot gaat pas om 14:45 uur. We drinken even wat in het zonnetje aan het water en besluiten met dezelfde minibustruuk even terug naar het centrum te gaan.

In de supermarkt wat gekocht voor de trein morgen en aldaar hoognodig het toilet bezocht. In het hotel eten we wat van de gisteren gekochte watermeloen. Dan weer op pad. Onderweg naar het centrum vinden we een veel uitgebreidere supermarkt. We scoren hier een broodje en een bordje voor Anouk, die was ze vergeten. Bij ons vaste tentje in de voetgangerszone drinken we wat en dan is het al weer tijd de minibus met ons gekwek te verblijden. Het is een half uurtje rijden. We zijn er rond 14:00 uur en vragen nog even na hoe laat de boot terug gaat. We blijken een enkeltje gekocht te hebben en gaan dus snel in de rij. Een Rus zegt ons hoe we een biljet voor vandaag retour moeten vragen. Dus nogmaals 560 roebel = 13 Euro, neertellen en alles is geregeld. Tenminste... Als je weet welke boot je moet hebben... Nog eens vragen. In een uur en 10 minuten vliegen we met de draagvleugelboot over de Angara naar het immense Baikalmeer. Het is ruim 1600 meter diep en heeft genoeg water voor de gehele wereldbevolking voor 40 jaar. We hebben van 16:00 uur tot 18:20 uur om het plaatsje te verkennen. Leuke zandstraatjes met houten huisjes. We lopen langs het meer dat zelfs er langs lopend voelbaar ijskoud is. Niet zo gek als je bedenkt dat er 's winters 3 meter dik ijs ligt. (Linda, wat voor jou! Schaatsen mee! Maar jij gaat toch al in Salt Lake...)


Na al het gewandel even zitten op de kade tot de boot komt. Pas om 19:30 uur zijn we aan de overkant. De horde taxi's laten we voor wat ze zijn. Met de vertrouwde minibus terug. Dit keer stopt hij niet op dezelfde plekken en gaat hij zelfs het park voorbij. Blijkt dat je toch af en toe iets moet roepen. Onze buurman roept de chauffeur toe en we mogen iets verder wandelen dan gepland.


We hebben de vorige dag een leuk restaurantje gezien met veel toeristenvolk. Dat betekent vaak goed eten. Daarbij ziet het er zelfs gezellig uit, nogal een zeldzaamheid hier. De bediening spreekt keurig Engels en zelfs de menukaart is leesbaar! Het eten laat als gebruikelijk wel erg lang op zich wachten. De porties zijn nogal klein. Dus bestel ik na waterige koude soep (hoort zo) nog sushi en ook zus lust na een hobbithap pasta nog wel wat Japans. Pas om 22:00 uur uitgetafeld. Op naar het hotel. Daar meloen als desert, en na het douchen pakken we de boel in. Om 04:30 uur wacht de transfer voor het hotel om ons naar het station te brengen. Op naar Ulan Bator. De trein vertrkt om 05:43 uur en komt de volgende dag rond 14:00 uur aan. Anderhalve dag treinen dus! Dan 3 nachten Ulan Bator! Tot een volgend bericht!

Saskia