Trinidad - Camaguey

Zaterdagavond zitten we aan de Plaza Cespedes bij een nogal sober aandoend etabilssement voor Italiaans voer op verzoek van zus die de rijst en eieren uit de oren komt. De bediening is niet je dat en het eten is werkelijk belachelijk duur, of zoals Yaquelin zegt: carissimo! Ik krijg voor 7 CuC een klein stukje gegrilde kip en verder absoluut helemaal niets erbj. Anouk mag voor een minipizza 5 CuC neertellen. Naar verhouding is zij net iets beter af. Qua drankjes heb je de keus uit fanta of bier.
We blijven langer dan gewild zitten. Een enorm onweer barst los. Voor onze neus slaat een bliksem in. Echt ongelooflijk wat een knallen. Wel een schitterend spektakel!. Na ruim een uur hozen lopen we terug. Het restaurant is ondertussen overstroomd en wij lopen tot bijna onze knieen door de vers ontstane beekjes in de straten.
Het is laat, we zijn moe. Geen salsaparty voor ons vanavond. We chillen op de kamer wat. Morgen weer een dag!

ZONDAG 13 JULI 2008
Dag van vertrek uit Trinidad. Op tijd op om tijd te hebben door de stad te kuieren. Onze volgende stop Camaguey biedt volgens de boekjes weinig interessants en hier is genoeg te zien. Even voor negen verlaten we de casa. We bezoeken het museum van de Koloniale architectuur en het Museo Municipal. Het geeft een goede indruk van de bouwstijl uit de 18e en 19e eeuw en de weelde waarin geleefd werd. Een groot verschil met de huidige levenswijze, waar de Cubaan het moet stellen met een maandsalaris van de staat van maximaal 15 CuC. De rest moeten ze op creatieve wijze zien bij te verdienen. Iedereen bedenkt allerlei creatieve klussen om aan convertble pesos te kmen. Paardenritjes, eten verkopen, sieraden slijten, rieten hoedjes, geborduurde lakens en andere waar, je huis onderverhuren, sigaren verkopen, fruit slijten en ga zo maar door! De Cubanen betalen namelijk hetzelfde als wij voor 'luxegoederen'. De winkels hebben een bijzonder assortiment. In de supermarkt verkopen ze naast basisgoederen voor de inwendige mens onder meer ook deuren, wc-potten en helmen.
De ochtend begint koel na de enorme bui va gisteren. Al snel wint de zon en is het vochtig heet. Op een marktje vlakbij onze casa scoren wat leuke souvenirs, waaonder een biljet van Che in Cubaanse pesos waar ik 1 peso voor neertel. Besef wel dat de Cubaanse peso 25x minder waard is dan de CuC. Je moet maar niet te veel nadenken over de wisselkoers die je hebt aanvaard voor het verkrijgen van dit grappige souvenir. Officieel mogen de Cubaanse pesos niet het land uit. Een stiekemerd biedt het ons aan en wij happen toe.

We rekenen af bij Yaquelin, halen de auto uit de garage met spannende smalle deuren. Op naar de Cupet-Cimex om te tanken en de auto te laten checken. Het mannetje van de autoverhuur houdt pauze als wij om 12.00 uur aankomen. Er rest ons niets anders dan te wachten tot zijn buikje rond is. Na bijna anderhalf uur wachten vermoeden we dat de beste man een middagje vrij genomen heeft. Dan maar naar Casilda op zoek naar een Mecanico. We vinden zo waar een werkplaats waar de auto en wij door een aantal heren kundig bewonderd worden. Het kijken kost ons niets en op hoop van zegen gaan we door naar Camaguey. We laten werelderfgoed Trinidad achter ons en moeten helaas Valle de los Ingenios, ook een paradeplaatje van UNESCO, overslaan gezien de tijd die we verloren met de autocheck.

Het is een lange rit met de zon fel op het dak van onze blauwe Skoda. Vermoeidheid begint wat toe te slaan. Niet zo gek na een week lang over kuilenwegen crossen. Even tanken en gelijk twee huwelijksaanzoeken te pakken. We zitten buiten en praten met Wilmer die naar eigen zeggen in december naar Nederland gaat om te boksen. Je moet hier niet alles geloven...

Richting Camaguey hangt een enorme zwarte wolk in de lucht en we rijden er recht op af. Fantastisch uitzicht op veelvuldig flitsende bliksem. De hoosbui heeft het voordeel dat het lekker afkoelt. Dat je de kuilen niet meer goed ziet is bijzaak.

In Camaguey laten wij ons door een fietser naar hotel Colon geleiden. In het boekje staat dit aanbevolen en wij laten het ons heerlijk aanleunen. De stad schijnt je tot wanhoop te drijven als je zelf je plek van bestemming wilt opsporen. De jongeman is goed getraind en rijdt met alle gemak met een vaart van 40 km/h voor ons uit. In de stromende regen laden we de auto uit. Keurig hotel met grote luxe ogende lobbey. Ik krijg een koud handdoekje om mij te verfrissen. Beetje overdreven service, maar verder best aangenaam. We bezetten kamer 103 direct aan de patio met een merkwaardig gevormde rots in het midden.
Met een fietstaxiboy spreken we af voor een toertje op maandagochtend door de stad Camaguey.

Even chillen op de kamer en om 12.30 naar het aan de patio liggende restaurant. We eten er heel goedkoop (7 CuC) maar ook vreselijk slecht. Zelden at ik tomatensoep met zo weinig tomaat. Het is meer een meeldrabje. En dat terwijl het hier er keurig uitziet en de bedienig chique oogt.

MAANDAG 14 JULI 2008
Op tijd op, zoals tot nog toe elke dag, voor ons fietstaxiritje met Yunior alias Titi. Hij oefent graag zijn Engels onderweg, maar komt er vaak niet erg uit waardoor de uitleg over de toeristische trekpleisters weinig toevoegt en we maar overgaan op het Spaans. Hij leidt ons langs pleinen, parken, kerken en historisch belangrijke plekken. Een vrolijke gast, waar we veel pret mee hebben. Onderweg drinken we wat bij de Casa de Cambio, waar je niets kunt ruilen zoals de naam doet vermoeden. Je mag er betalen! Retour wagen Anouk en ik een poging de driewielfiets te besturen. Echt wel een kunst. Het ding gaat alle kanten op behalve de gewenste. En versnellingen??? Alle respect voor de fietsers hier! We rekenen voor ruim anderhalf uur 10 CuC af. Titi biedt aan te wachten om ons weer de stad uit te geleiden. Ik wil eerst nog even surfen. Yunior helpt ons een tarjeta kopen voor 6 CuC, waarmee je een uur op het web kunt. En zo tik ik nu dit verhaal.

We pakken zo de spullen en de auto en gaan op weg naar El Salton, een verblijf nabij een waterval in de Sierra Maestra. Het is een rit van zo'n vijf uur over 250 km.

Tot de volgende update!