Jeruzalem - Jericho

Op tijd op voor een vol programma. Bij het ontbijt zien we Harry en Margriet van Boheemen. Ze mochten niet mee terug naar NL vanwege de fysieke toestand van Margriet. Zij zijn vanacht vanuit Tel Aviv terug gegaan naar Jeruzalem en zijn nu in afwachting van een volgende optie huiswaarts.

Na ontbijt gaan Lin en ik met de taxi naar Jaffa gate. Ik herken het van vorige keren en weet gelijk waar we de Arabische markt op kunnen. Het is nog heerlijk rustig. Zo stil heb ik het er nog nooit gezien! Bij een arabier koop Linda een wit hemdjurk na straf onderhandelen over de prijs. We mogen bij de man even zitten voor een glaasje mierzoete mintthee en vervolgen ons bezoek aan de heilige stad naar Kotel, het hebreeuwse woord voor Klaagmuur. Een bijenkorf van druk heen en weer lopende en biddende Orthoxe joden en dames met pruiken. Echt een vreemd gebruik; je eigen haar niet mogen tonen maar dan wel een mooie pruik op doen.

We bekijken het schouwspel en lopen daarna naar recht naar het archeologisch museum. Hier mooi uitzicht en veel 'Israelische ouwe rommel'. Ofwel, opgravingen, stenen, stenen en stenen. Maar wel stenen met historie!

Over het Arabische kerkhof en Via Dolorosa lopen we terug naar Yafo-gate, waar we de taxi pakken naar ons hotel.

Bij Harry en Margriet drinken we op de kamer een kopje thee. Zij krijgen goed bericht dat ze vanavond naar huis vliegen.
Wij haasten ons naar het busstation waar het een gedring van jewelste is om door de controle te komen. Tassen door de rontgen. Zelf door het poortje. Gedoe! We lopen naar het busstation en rijden om 15.00 uur naar Almog Junction om te beginnen aan ons Palestijns avontuur.

Bij deze kruising is het wachten op de Palestijnse taxi. Israelische taxi's kunnen de grens niet over. Nou ja... kan wel, maar of ze terug keren is dan weer de vraag. Voor 20 sjekel worden we afgezet bij Jericho Resort Village, een luxe aandoend resort met zwembad, waarlangs dames met hoofdoeken toeven. Het is overboekt. Helaas. De man achter de balie belt voor ons naar ander onderkomen. Morgen kunnen we indien gewenst wel terecht.
Een andere taxi haalt ons op en levert ons af een beetje in the middle of nowhere. Het ziet er niet erg veelbelovend uit. Overal afval en het gebouw is wat sjofel. Maar goed, eerst maar eens zien. Trappen op en nog eens trappen op. Een lift is er niet. Het is heet en we mogen naar de 5e verdieping.

Achter deur van appartement 12 schuilt een enorm penthouse. OK, niet met bubbelbad, verre van dat zelfs, maar wel twee masterbedrooms, een grote huiskamer en keuken, een kleine badkamer en een giga terras met uitzicht over Jericho, de bergen van Jordanie en de woestijn van Judea. Fabelachtig, wat een plek! De enige maar is dat het onderhoud zeer te wensen overlaat. Als een een keukenkastje opentrekken rollen er zeker 25 lege flessen uit, het aanrecht heeft te kampen met een mierenplaag, slechts het vriesvak van de koelkast werkt, overal stof op de vloer en de bedden... We wijden er maar niet te veel over uit. De privacy en het uitzicht winnen. Het Jericho Resort Village krijgt er morgen geen Hollandse schonen bij. We blijven hier lekker twee nachten. Niet verhuizen en genieten.

Linda betrekt haar slaapkamer en ik die van mij. Na het installeren bestellen we een taxi voor 10 sjekel naar Centrum Jericho. Lekkere oude bak, scheuren in de bekleding, gordijntjes achterin. Een druk Arabisch gebeuren is het rondom het plein. Kleine winkeltjes met heel veel handelswaar dat al in jaren niet meer is afgestofd. Overal mannen achter de kassa. Een enkele vrouw met hoofddoek op straat. De rest is thuis aan het koken, baren of zogen.

"Good restaurant", zegt de chauffeur. Het ziet er wel helder uit dus we wagen het. Keurige bediening en echt razendsnel. We krijgen shisj kebab en halve gegrilde kip met Arabische liflafjes waaronder naartuurlijk humus en pitahbroodjes. Die laatsten krijgen we keurig mee in een zakje zodat ons ontbijt van morgen half klaar is. Het restaurant is apart, vooral door de chef die achter een enorm bureau midden in het etablissement ziet achter beeldscherm en toetsenbord. Hij is een gewichtig man, in meerdere opzichten. Wat hij er nou helemaal doet is niet duidelijk, maar het ziet er in ieder geval erg belangrijk uit. Tijdens ons diner plots een enorm gejuich buiten. Het lijkt mij blijdschap alsof er weer een paar Israelies het loodje hebben gelegd, maar het blijkt de 4-1 overwinning met voetbal van Jericho op Ramallah. Zo zie je maar welke parallellen je trekt... Ik ben ook al niet zo'n voetbalfan, maar vind deze overuitbundige feestvreugde wat bedreigend overkomen. Allemaal hossende mannen, toeters, vuurwerk en staan op daken van auto's.

Na het diner lopen we door het stadje, wat nogal dorps en druk aandoet. Groentenstallen op elke straathoek en aandacht alom. We slaan wat drinken en eten in voor morgen. Een fietsenwinkel! He, dat is een idee! We vragen naar verhuurmogelijkheden. Voor 5 sjekel is een mountainbike een hele dag van ons. Dat gaan we morgen doen. Geen gedoe meer met onderhandelen met taxi's.

Met een taxi terug naar ons penthouse op de Westbank. Een idee dat veel mensen zal doen huiveren, maar wij voelen ons bevoorrecht.
Quasi perplex dat we zo'n bijzondere plek hebben getroffen zetelen wij ons op het balkon. uit de huiskamer halen we een tafel met bijzettafeltjes en we trekken de kussens van de bank voor onze loungehoek op het terras op de Westbank. Je wilt niet weten wat er onder de kussen allemaal lag, peuken, etensresten. Maar we zitten koninklijk, als je de werkzaamheden van het kamermeisje buiten beschouwing laat.

De terrasverlichting doet het zo waar ook nog. Zak nootjes uit Jeruzalem op tafel, baklava erbij, cola in het glas met uitgeknepen limoentje. WOW!