Trinidad - Eindelijk internet!!!

We zijn een week verder en eindelijk hebben we een keer internet. Ultratraag, zelfs in de begintijd van internet in NL heb ik het nooit zo traag meegemaakt.

Maar goed. We zijn in Trinidad. Wat een prachtig, sfeervol plaatsje! Smalle keienstraatjes schots en scheef met koloniale huizen in pastelkleuren blauw, geel, groen en rood, smeedijzeren hekwerken voor ramen en deuren, Muziek echt spontaan op bijna elke straathoek. Ronselaars voor een goede casa of paladar. Of aardiger gezegd, ze hebben hier proppers! Fietstaxi's, paardentaxi's, cocotaxi's. Een relaxte sfeer, aardige mensen, de weg kwijt raken. We kijken graag bij de mensen naar binnen in de huizen. Standard meubilair bestaat uit minstens een schommelstoel, kitschige schilderijtjes aan de muur, portret van el Che op een tafeltje als ware het een een heilige, bloemen ernaast, alles keurig. Je kijkt zo overal naar binnen; een bed, zwart-wit tv met ruis aan, sigaar in de mond. Niet te beschijven hoe bijzonder allemaal. Je stapt hier echt terug in de tijd!

Gisteren kwamen we aan na een lange rit uit Cienfuegos, waar we de dag begonnen met een strandwandlingetje vlakbij ons hotel met direct uitzicht op zee vanuit onze kamer. Fantastische plek! Tijdens de wandeling hadden we een kleefcubaantje Alejandro, die ons de hele wandeling vergezelde. Hij was uit op een gift. Zijn slippers waren zodanig versleten dat wij hem sandalen hebben gedoneerd.

Van Cienfuegos naar Trinidad verloopt de reis voorspoedig. Tijdens een stop op een prachige plek aan zee raken we aan de praat met een man die een mooie casa weet. Is hij te vertrouwen? We gokken het maar. De rest van de route rijdt hij met ons mee en zo geraken we op eenvoudige wijze in Trinidad. Je komt de stad niet zo maar in. Met het kaartje van de man mogen we het hek door. De casa in kwestie is vol. Even bellen en jawel, we mogen naar een bevriende casa. Ik loop mee terwijl Anouk de auto bewaakt. We nemen geen risico meer na onze minder prettige ervaring toen we van de autopiste uit Vinales kwamen. De weg stopte ineens. Even vragen. Twee jongens weten de weg. Mooi, dan hoeven we niet zelf te zoeken in de drukke hoofdstad naar het kantoor van autoverhuurbedrijf Rex, waar we onze lekke band moeten wisselen (jaja, je maakt wat mee). Onderweg hoor ik gerammel. Eén knul hangt over de voorbank. De andere haalt ondertussen de tas van Anouk leeg, zo blijkt later. Anouk kijkt om en ik kijk continu in mijn spiegel, maar we zien niets. Het zijn professionals die de arm tussen de delen van de achterbank steken, de rits kunstig forceren (slotenhelpen niets!) en de boel leegroven. ALdus moet zus het nu stellen zonder bikini's, broeken, rokjes, heuptas, toilettas en zijn alle cadeautjes voor de Cubanen foetsie. In ieder geval zijn alle cadeautjes nu wel bij de Cubanen en heeft de tas alle ruimte voor rum en sigaren...

Met veel moeite verlaten we Havana en gaan we via autopiste A1 naar Cienfeugos. De 'snelweg' is een toeristische attractie op zich. Kuilen in de weg, werkelijk overal lifters in de volle brandende zon. Je krijgt echt een enorm schuldgevoel als je iedereen moet laten staan. Maar gezien onze ervaring met de twee boeven rijden we met lichte snik in het hart voorbij. Sigarenverkopers staan langs de weg, alles loopt, fietst, rijdt en steekt zo maar over. Plots een enorme bui, zoals je ze alleen op Cuba tegenkomt. Niet te filmen wat een water!

Maargoed, uiteindelijk belanden we dus in Cienfuegos, waar we een plons doen in het zwembad met uitzicht over zee, waar soms dolfijnen springen.

Een beetje chaotisch verhaal qua chronologie.Ik hoop dat je het allemaal nog een beetje volgt...

Voor Cienfuegos waren we in Vinales, een prachtige streek met veel groen (is het overal wel in Cuba) en veel heuvels. We rijden er paard en relaxen er. Ook maken we kennis met het eten bij Cubanen thuis en ronselpraktijken. Heerlijk gegeten, 1x afgezet, 1x keurige prijs.

Voor Vinales in Havana: bijzondere stad, maar wat is hier niet bijzonder. We bezoeken het revolutiemuseum en de show Tropicana, een soort Moulin Rouge op zijn Cubaans, onder de sterrenhemel. Veel heupgewaggel, verentooien en veel kleur. Een geinig avondje uit. Leuk rondgelopen in de stad.

Zo nu ben je van achter naar voren een beetje bij.

Trinidad zijn we dus, in een casa midden in de stad om de hoek van de plaza Mayor, een idyllisch parkje. We hebben een lieve gastvrouw: Yaquelin, een leuk koloniaal huis, airco op de kamer, antieke bedden en een eigen badkamer met zelfs warm water!

Vandaag bezoeken we het Museo Ramantico met allerlei spullen uit de rijke historie. 18e en 19e eeuwse spullen mooi tentoongesteld. Vanaf een uur of 10 naar El parque Cubano waar we wandelen naar een mooie waterval en het middagprogramma bestaat uit bakken op de Playa Ancon. Fantastisch strand, waar we ligstoelen van het hotel confiskeren voor 2 CuC pp. In onze casa even douchen en eindelijk interniksen! Nu is het de hoogste tijd voor het diner. Anouk wil spaghetti. Ze is de reis, bonen en eieren wat zat.
Vanavond wordt het vast heupen wiebelen in de Casa de la Musica of andere toko waar salsageluid uit vandaan komt.

Het programma morgen: waarschijnlijk nog even de stad door kuieren angezien onze volgende stop Camaguey niet bijster interessant moet zijn. Vijf uur rijden voor de boeg. Maar hopen dat de auto dienst blijft doen. Starten is een kunst en lekke banden heb je hier zonder enige moeite. Ook leuk is dat de benzinemeter altijd aangeeft dat de tank vol is.

In ieder geval: we vermaken ons prima. Bijzonder land! Eénderde van de trip zit erop. Nog genoeg te belven. Met een beetje mazzel hoor je weer van mij!