Adios Holbox - Valladolid

Al eerder wakker, rond 07:00 uur eruit. Lekker onder de warme douche, waarvan er slechts een is. De rest is koud. Rustig ontbijten. Vandaag is het duidelijk warmer dan gisteren. Op ons gemak ruimen we de tent op. Naar de haven voor een kaartje voor de boot van 13:00 uur en een verloopstekkertje. Terug op de camping hebben we nog ruim voldoende tijd voor een goede lunch. Ik tik mijn verhaaltje en we gaan bepakt en bezakt te voet over de onverharde wegen naar de haven.

We hebben nog een kwartier voor de boot vertrekt om op de kade van de zon te genieten. Twintig minuten en we staan weer op het vasteland. Kaartje kopen voor de bus naar Vallodolid. In El Ideal moeten we overstappen. We zijn de enigen die uitstappen. De rest gaat naar Cancun. Dat geeft te denken. Waarom wil niemand naar Vallodolid? We moeten een kwartier wachten dat een half uur duurt. De jongen van de bus vraagt of Mirjam een Engels liedje op zijn GSM wil vertalen naar het Spaans. Hij is op zoek naar inspiratie. Zelf schrijft hij ook liedjes. En daar is zijn schrift volgeschreven met poëtische teksten. Hij blijkt zeer gelovig en weet dat wij zoekende zijn, zoals iedereen natuurlijk... We mogen twee van zijn teksten lezen. We zijn hiermee gezegend. De bus arriveert. Dag Angel! Hoe kan hij ook anders heten.

Druk in de bus naar Vallodolid. Op het busstation is het lawaaiig en druk. We lopen langs winkels met harde muziek. Niet heel erg gezellig. Ons hotel, Lili is een blok verder in Calle 44. We betalen 180 peso's voor mijn kamer en 210 voor de kamer van Mirjam en Guille. Maar wat een ontgoocheling. De rough guide noemt het hotel knus, maar volgens Mirjam moet de schrijver van het boek flink stoned zijn geweest toen hij het schreef. Troosteloos is een betere omschrijving. Een kale kamer met met en luidruchtige ventilator, schimmel op de wanden, geen enkel schilderijtje of andere gezellig makende inrichting en uitzicht op een in elkaar gestort golfplaten dak met olieton en afval. Nogal deprimerend. Gelukkig hebben we maar een nacht geboekt, maar ook hebben we helaas al betaald. Anders waren we zeker op zoek gegaan naar iets anders. Dan maar snel het centrum in. Bij het plein eten we in een soort overdekte hal sopa de limon. Prima eten. Een Nederlands stel dat ons al sinds Cancun achtervolgt heeft een trotterreisgids waarin een hostel vermeld staat. Heel vreemd dat deze in onze gids niet beschreven is. Het moet er aangenaam zijn. Het is om de hoek van ons hotel. Daar kunnen we wel even gaan kijken.

Dan een rondje door de omgeving. We wonen een kerkdienst bij van een 25-jaar getrouwd stel. Aan het eind van de dienst krijgt iedereen die de laatste tijd niet heeft gebiecht nog flink op zijn donder. Zo komen we de tijd cultureel verantwoord door. We kopen wat fruit voor het ontbijt morgen en ontdekken een vriendelijk pleintje vlakbij ons hotel. Mirjam laat bij een cafetje water koken voor haar mate. We lopen door naar het hostel. Hadden we hier maar gezeten. Gezellige bedoening, verzorgd, een grote binnentuin en een keuken. Morgen is er misschien plek. Maar of we hier blijven is nog onzeker.

We lopen richting busstation om Guille op te halen en gaan met hem nog even een hap eten. Guille heeft een duidelijk andere kijk op het hotel. Hij vindt de ruime kamer geweldig. Mirjam en ik moeten vooral om onszelf lachen dat wij zo anders kijken naar ons verblijf.