Bici - Cine - Quinze

Om 06:00 wakker. Om 07:00 eruit. Met de ontbijtspullen lopen we naar het strand om daar op onze pareo's met uitzicht op zee yoghurt met muesli en fruit te nuttigen. De dag kan slechter beginnen. We zijn niet de enigen die vroeg uit de veren zijn. Sommigen lopen hard en anderen gaan met vlieger en plankje het water in om te kiten.

Terug naar de camping en na wat rommelen maken we ons klaar om naar het centrum te gaan om een fiets te huren. Bij de eerste hebben we pech en bij de volgende ook. Er is nog een mogelijkheid, bij de hippie, maar die ligt nog op bed. Dan nog maar een rondje plein. En warempel de hippie is wakker. Hij heeft nog twee fietsen voor ons. We gaan richting oost, voor een groot deel over het strand waar we gisteren ook waren. Op zich is het strand best hard, maar de wind en geen versnellingen maken het toch best pittig trappen. Op het strand liggende schalen van grote krabben. Een leguaan op een muurtje en op een dak. Hoe verder we komen hoe meer het lijkt op mangrove. Door de zee kaal getrokken bomen geven een desolaat gevoel. Ik klauter erin voor wat leuke kodakmomenten. Een rivier kondigt onze pauze aan. Verder kunnen we niet. We zijn niet de enigen die hier neerstrijken. Alle golfbuggy's keren hier om en mensen gaan met de zee op de achtergrond op de foto.

Retour met windje mee. We zijn na drieenhalf uur weer terug bij de hippie waar je ook handgemaakte sieraden van stenen en schelpen kunt kopen.
Gisteren viel mijn oog al op een leuk rokje en vandaag moet die dan toch van mij worden. Op dit eiland zijn geen geldautomaten dus het is wel zaak even te rekenen of dit soort uitgaven binnen budget vallen. Gelukkig mag je hier ook met visa betalen, maar die heb ik net niet bij me. Mirjam informeert bij een restaurantje of ze nog een serveerster nodig hebben. Helaas is de job vanmorgen net vergeven. Het salaris is schrikbarend laag. 100 peso's (6 euro) voor 7 uur werken. Daarbij komt nog wel wat fooi, maar dan moet het maar net een goede dag zijn. Op zich is het een leuke dagbesteding maar je moet wel heel hard werken voor je geld. Toch zou Mirjam met honderd peso's zichzelf in levensonderhoud kunnen voorzien. Je hebt dan te eten en kunt op een camping slapen. Sparen is er natuurlijk niet bij. In dit perspectief kusje beter een fietstaxi starten. Daarmee verdien je per rit 30 peso's.

Als we teruglopen gaat er een vliegtuigje over waaruit zilveren dingetjes dwarrelen. Vlakbij ons landen er twee en zijn chocoladewafeltjes ter gelegenheid van de vijftiende verjaardag van Dafy. El quinze is hier een belangrijke leeftijd en dat wordt aks het even kan groots gevierd. Op deze leeftijd wordt een meisje vrouw, is de gedachte. In Cancun zagen we al een meisje in een soort Sisi-jurk op het strand om mooie plaatjes te schieten. Ook zijn er winkels met wijde jurken en zie je soms bij mensen thuis foto's hangen van een vijftienjarige die er uit ziet als dertig.

Op de camping bereiden we de lunch van roerei met aardappel en komkommer. Het is rustig. Met boekje en iPad bespreken we het plan voor de komende dagen. Doortrekken of terug naar Cancun voor oud en nieuw. Wel zo leuk om dat samen met Guille te vieren, maar om er nu helemaal voor terug te gaan.

Terug naar het centrum om mijn rokje af te rekenen en vervolgens lopen we naar het westen om daar de zon te zien onder gaan.

In het centrum eten we bij de mamita. Zij maakt een heerlijke soep voor Mirjam en voor mij een soort zachte taco's met kip. Het is nog maar half zeven en zo hebben we nog tijd genoeg tot de film van acht uur begint om het gedoe op het plein te aanschouwen. Er wordt gevoetbald. Je kunt met nutella gevulde wafels kopen, er zijn winkeltjes met leuke handgemaakte souvenirs, mensen zitten op terrasjes te eten, op een kleedje verkopen traditioneel geklede mexicaanse meisjes armbandjes, tasjes en sleutelhangers, een aan verdient zijn geld met een spel waarbij je muntjes moet mikken op een plaatje. Mirjam en ik wagen ons eraan. En het blijkt lastiger dan je denkt. Je gooit al snel veel te hard. Voor elke peso die je midden op het plaatje gooit krijg je er vier extra terug. Na een succes slaat de verslaving toe. Maar uiteindelijk vertrekken we zonder enige winst, maar zijn we wel veel plezier rijker. De kerk gaat uit. Een meisje in mooie rode jurk wordt door alle gasten gefeliciteerd. Zij is degene die vijftien is geworden. En dat moet gevierd! Voor haar was het vliegtuig vanmiddag en hierna is er op het veld een groot feest voor 550 personen. Een man, vriend van de familie vertelt ons hoe het werkt. Zijn veertienjarige dochter hoeft over een jaar niet zo'n feest. Zij gaat lieve een reis maken.

Mirjam en ik haasten ons naar de cine. Het is toch sneller acht uur dan je denkt. De bioscoop lijkt nieuw. De filmzaal heeft prima stoelen, een groot modern scherm en een sfeervol palapa-dak (palmbladeren). We zien de film amigo's con benificios en komen er bij de aftiteling pas achter dat het Justin Timberlake is waar we de hele tijd naar hebben gekeken.

We lopen een rondje, ook langs het feest waar mensen op een veld chique aan tafels het diner nuttigen. Bij de ingang grote foto's uit het leven van de jarige in kwestie. 23:45 uur terug op de camping. Voor ons doen een latertje.