Balkende ezels? - Nikouria

Maandag 22 augustus 2011 - balkende ezels? - Nikouria

Tijdens mijn wandeling werd ik veelvuldig verwelkomd door huppende geiten, loeiende koeien, briesende paarden en balkende ezels. Houden die laatsten dan nooit op? Het is middernacht verdorie! "Ie ah, ie ah, ie ah". Op mijn balkonnetje even checken waar die ezels lopen. Maar het geluid lijkt vreemd genoeg niet van buiten te komen. Het zijn de buren. En nu weet ik ook dat de 'ie' door het bed geproduceerd wordt en de 'ah' door de buurman. Sjezus! Het balkt er stevig aan toe. Uiteindelijk is het concert voorbij en kan ik na mijn toch minstens zo inspannende wandeling eindelijk de slaap vatten.

Ik moet de bus van 11:30 uur hebben naar Agios Pavlov. Daar vandaan vertrekt een boot naar het eiland Nikouria. Ik heb lekker rustig de tijd voor mijn Griekse yoghurt ontbijt met fruit, muesli en honing op mijn miniterras.

Op naar het centrum, een kwartiertje lopen van mijn pension vandaan. Ik heb begrepen dat je het beste vooraf bootkaartje kun kopen. Bij een agentschap informeer ik. Mevrouw verstaat geen Engels en vind het doodnormaal dat ik natuurlijk wel overga in het Frans. Gelukkig heb ik recent in Lausanne nog wat kunnen oefenen. Volgens de infodame is er geen schaduw, zijn er geen bomen en is er niets te eten of drinken. Ik heb wel water mee, maar of dat voor een hele middag genoeg is weet ik niet. Fles water halen en een klein half uurtje wachten op de bus naar Agios Pavlov.

Ik ben er binnen in dik tien minuten. Stuk lopen naar de aanlegsteiger en wachten op de boot. Het water is rustig en het eiland dichtbij. Ik kan het zonder pillen af. Een klein open bootje gaat elk uur af en aan naar het eiland. Aldaar zijn drie standjes, waarvan een met een kleine bar voor een klein assortiment aan eten en drinken. Ik kies voor het strand nabij de bar en nestel mij aan het eind. Het water is kraakhelder. Fantastisch mooi. Had ik nu maar mijn snorkel bij mij. Die moest plaatsmaken voor de tent, de slaapzak en het matje. Je kunt niet alles hebben. Je hebt echter niet eens een duikbril nodig. Je ziet haarscherp de bodem en de vissen! Op dit eiland is de film 'Le grand blue' opgenomen. Dat schijnt een bekende te zijn. Mij zegt het niks.

Het is hier niet druk. Geen hutje mudje gedoe en een relaxde sfeer. Hier houd het uit tot 18:15 uur en heb een kwartier later de boot terug die in weer een kwartier later in Agios Pavlov aanmeert.
De eerste bus terug naar Aegiali zit bomvol en zo is het een half uur wachten op de volgende. In het centrum doe ik boodschappen voor het diner. 20:00 uur terug bij pension Askas. Het wordt eenvoudig met Griekse twist; een olijvenbroodje met roerei en komkommer.

Heerlijke dag was dit. Morgen naar Chora en vervolgens naar het volgens de verhalen verschrikkelijk mooie klooster. Ik wil van daar terug wandelen, maar ben wel een beetje bang dat ik de weg kwijt kan raken. Het is een lange en volgens de beschrijvingen zware wandeling waarbij de bewegwijzering niet altijd even helder is. Ja, daar weet ik inmiddels ook alles van...
Morgenochtend maar eens bij de receptie vragen of er tussendoor plekken zijn waar je water kun kopen. Anders ga ik over tot plan B: naar het klooster en dan Chora bezichtigen. We gaan het zien!