Bergje op, Bergje af - Dimitras - Mikri Vigla

Woensdag 17 augustus 2011 - Bergje op, Bergje af - tempel Dimitras - Mikri Vigla

Al om half zeven zijn mijn nieuwe buren, een groep Franse jongeren, wakker. Ik wil wel vroeg opstaan, maar zo vroeg nou ook weer niet. Uiteindelijk kruip ik rond half negen de tent uit. En dat is serieus op tijd als je bedenkt dat ik pas heel laat sliep. Vannacht geen zuchtje wind en broeierig warm, met daarbij gesnurk en gerommel van de buren. Die liggen gewoon op een matje in de open lucht... Tegen mijn tentje aan. Ik zit liever binnen. De muggen hebben nu afleiding genoeg.

Ontbijtje, inpakken voor de culturele toer van vandaag. Volgens de eigenaresse van de camping is de tempel van Demeter, op zijn Grieks Dimitras, zeer de moeite waard. Het moet zoiets zijn als het Parthenon in Athene. Hier spreekt vast de trots van een trotse eilandse.

Gisteren heb ik op de valreep de kaart van Naxos bij het autoverhuurbedrijf aan de boulevard losgepeuterd. Wel zo handig voor vandaag. Ik moet bij het ziekenhuis links volgens campinglady. Hmmm... Toch maar even vragen aan een man op een terrasje. Hij gebaart wat onduidelijk, maar ik geloof toch dat ik goed ga. Het eerste stuk gaat bergje af. Geen probleem. Vivlos moet ik aanhouden. En Sangri. Overal witte bouwsels. Een splitsing. Jawel, Vivlos. Ik zit goed. En hoe! Een berg met haarspeldbochten wacht mij op. OK, het zijn nog niet de wijngaarden in Lausanne... Maar met 34 graden de zon vol op je bol is best even zweten. Een windmolen, Don Quichot variant. Kleine witte Griekse kerkjes met drie klokken in de top. Een priester in lang zwart. Ik ben blij met mijn diepgevroren water in 'infuuszak'. Al trappend, zwetend, zwoegend, lurk ik met intervallen aan de slang.

Zo, nu ben ik volgens mij wel op de top. Maar na elke bocht volgt weer een berg. Nog 6,5 km naar Sangri. Dat is nog niet eens van huis naar Hilversum. Koekie! Haha, hier niet. Splitsing naar Sangri. Nog 3 km. Berg af. Beter! Maar straks mag ik die weer omhoog. Afijn, dat is straks. Na Sangri is het zeker nog 3 km naar de tempel. Laat die het maar wel waard zijn! Weg naar beneden racen. Heerlijk, maar hoe straks? Onderweg veel agrarisch bedrijven. Zwart-witte koeien, schapen zoeken verkoeling onder de aloë vera, mannetjes langs de weg zitten te zitten, wit kapelletje, mini altaartjes, kaktussen dragen vruchten. Scootertjes met meestal stelletje en huurauto's halen mij in. Maar ik ben lekker toch stoerder! Alleen een man met rugzakje en twee anderhalve liter flessen fris heeft mijn respect gewonnen. Slechts een klein afgezakt broekje aan, pet op en zeer donker gebruind. Nee, hij is niet lekker. Eerder een beetje eng. Hij stapt er stevig op los. In het begin van mijn tocht haalde ik hem in. Bij terugkeer na de tempel stapt hij me tegemoet. Hoe doet ie dat? Hij heeft vast een kortere route. Kan niet anders.

De tempel, wat ervan over is, bestaat uit een aantal zuilen. Tussentijds heeft het ook nog dienst gedaan als kerk. In het museumpje ernaast is een kleine tentoonstelling met pilaren, beelden, ijzer- en aardewerk, behorend tot de tempel.

Nu mag Sas terug. Op de pedalen. Het eerste stuk gaat nog. Dn komt het moment dat ik toch echt de berg gewonnen moet geven. In Sangri stop ik voor het schieten van een mooi plaatje van een doorkijkje en van mezelf. Ik heb mazzel en heb nu wind mee. Tot aan de kruising hoef ik niet af te stappen. Na de kruising is het nog 7 km naar Mikri Vigla, waar het strand bijzonder mooi moet zijn. Hoera, bijna de gehele weg is bergaf racen. Niet denken aan de terugweg...

13:00 uur. Ik ben al een paar uur onderweg en voel dat de zon op mijn schouders haar werk heeft gedaan. Mag ik dan eindelijk naar het strand, gaat bijbronzen niet tot de verstandige mogelijkheden behoren. Bij een minimarkt sla ik proviand in en trakteer ik mij op een ijsje. Verder op de fiets. Het strand is nabij. Kitesurfers en windsurfers in actie en flink wat ook. Gaaf gezicht. Hiertussen neervlijen is niet echt een optie. Planken gaan af en aan de kant op. Dan nog iets verder het strand op. Een plekje met iets schaduw is de mijne.

Ik wil eigenlijk zo laat mogelijk terug om verder verbranden te voorkomen. Toch houd ik het om 17:00 uur voor gezien. Dan maar ergens in de schaduw wachten tot de zon aan kracht inboet. He! Een bordje Agia Anna! Zou je dan toch langs de kust terug kunnen. Volgens de campingeigenaresse kan het niet. Volgens bord en kaart wel. Ik vraag een Grieks mannetje de weg. Hij verstaat geen woord over de grens. Gelukkig wijst hij wel naar Agia Anna als zijnde de juiste weg terug naar Chora. Nu maar hopen dat mijn idee van een vlakke kustweg ook juist is. Hmmm, een dirtroad. Mij. Fiets heeft traktorbanden en redt het wel. Als het maar niet erger wordt dan dit. Er past maar een auto breed over dit zandpad. Plaka, zie ik staan. Zou ik dan echt een slimme route hebben gevonden? En jawel hoor, ik komt zo op het strand Plaka terecht. Toegegeven, je moet het wel weten. Andersom staat de weg naar Mikri Vigli namelijk niet aangegeven. Beter, vanaf hier ken ik de weg op mijn duimpje. In minder dan twintig minuten ben ik terug op de camping. Dit scheelt minstens tien kilometer fietsen en heel wat heuvels bedwingen. Ik ben om 18:00 uur op de camping. Heen toch 3 km van camping naar centrum, 11 km van centrum naar splitsing, 3 km naar Sangri, 3 km naar de tempel, 6 km terug naar de splitsing en 7 km bergaf naar strand Mikri Vigla. Totaal 33 km. Terug is denk ik iets meer dan 10 km geweest. Al met al ben ik tevreden over mijn portie dagelijkse inspanning.

Douchen en chillen in mijn tent. Om 20:30 uur ga ik het centrum in voor inkopen voor diner à la Sas. Wel helemaal 6 euro ben ik kwijt en daag eet ik twee dagen van! Mijn prutje smaakt heerlijk en voldoet ruimschoots aan de twee ons groente norm. 22:00 uur is alles netjes afgewassen en kan ik downtown naar mijn internetstekkie. Anders kunnen mijn trouwe volgers mijn verhaaltje niet lezen. Bij deze de groeten aan jullie allen! Zo nu het relaas op waarbenjijnu zetten.

Morgen word vast weer een dag zoals gisteren. Na alle inspanning en cultuur van vandaag mag ik wel weer een dag vrij. Haha, wat heb ik het toch slecht!