Al weer in Les Gets!

Ja toch maar weer een verhaaltje uit de sneeuw. Dit keer ben ik met Jet op pad.
Gisteren akelig vroeg ons bed uit. Jet Sliep bij mij. Ergens vroeg in de ochtend klopt ze aan mijn deur; `Sas, het was toch half 5 dat we eruit moesten?`Ik schrik wakker; `Shit, verslapen!`Maar het blijkt echt half 5 te zijn. Gelukkig!

Snel even douchen, kopje thee en met lijn bolide naar Schiphol. P3, rij 204 is het tijdelijk verblijf van mijn rode monster en Les Gets, Frankrijk wordt dat voor Jet en mij de komende 3,5 dag. Nog een beetje winkeltjes kijken met duffe koppen en op tijd naar gate H2, waar de kist van Easyjet voor ons klaar staat. Het is minder dringen dan met kerst.

De vlucht is prima en Jet en ik lukt het zelfs een haznslaapje te doen. Tegen half 11 zijn we in Geneve. De bus naar Les GEts vetrekt om 11.20 uur; We hebben dus nog even. Kopje thee, broodje. Buiten schijnt de zon. Als we dit weer nou eens de hele tijd gaan hebben... niet vervelend! Maar je weet nooit hoe het op de berg is.

Voorin de bus voorkom ik de ergste misselijkheid; Die wagenziekte is en blijft erg irritant, maar het valt mee. Het wordt al zonniger onderweg. YES!!! Rond 13.00 uur zijn we in Les Gets. Jean Michel herkent mij gelijk. We krijgen wat te drinken aangeboden en mogen de kamer in, nr 39 op de derde verdeieping. Een keurige kamer met ligbad en uitzicht vanaf balkon op de centrale straat waar het altijd levendig is.

Even de zooi installeren, omkleden en naar Delavay om skies te huren. Uiteindelijk staan we om half 3 op de piste voor een paar uur heerlijk sneeuwplezier. Mijn skies vallen wat tegen. Ze zijn te makkellijk. Ik hoef niets te doen voor een bocht. Dat ben ik niet gewend. Ik wil werken en lekker hard gaan. Maar heel hard gaan wordt deze ski afgestraft met gezwabber. Dat kun je wel weer opvangen met carven, maar optimaal is anders.

Na afloop stallen ze de skies bij de winkel. Bij de Kariboo eten we een overheerlijk broodje en terug op de kamer belanden we al snel uitgeteld in bed. Het was een lekker dagje!

Vrijdad 15 februari is het inmiddels. Om 8 uur rol ik uit de bovenste verdieping van ons stapelbed. Jet is al gedouched en dressed. Die zit nog heerlijk in haar doordeweekse ritme. Wekker niet nodig. We ontbijten lekker uitgebreid. Dan kunnen op de piste af met sultana en taart.

Om precies 10.00 uur zitten we in de lift. Heerlijk zonnetje, nog ietsje fris, maar niet te vergelijken met de kou van na de kerst.
We gaan gelijk richting Morzine. De sneeuw is best goed, wel veel kunstsneeuw tussendoor wat aanvoelt als zand. Met de supermorzine richting Avoriaz. En vandaaruit met een asocioaal lange lift Les Mosettes omhoog. We zitten duidelijk erg hoog. Een ijzig windje trekt langs onze wangen. Eenmaal boven uit de schijnbaar oneindige lift is het rijk voor ons. Wat een zee aan piste! Het is hier veel minder druk en de sneeuw is duidelijk beter. Bocht na bocht na bocht, er lijkt geen einde aan te komen; En wat een uitzicht! We genieten van elke seconde van dit voorrecht.

Bij het punt waar alle liften samenkomen houden we rond 14.00 uur even pauze. Heerlijk dat zonnetje! Maar de taart in Les Gets wacht op ons. Weer helemaal retour, best een eind. Uiteindelijk genieten we vanaf half 4 van de namiddagzon bij de hut bovenaan de `crocus`afdaling.

Op de kamer even chillen, badderen en rond 19.00 uur op zoek naar een plek voor het diner. Het valt niet mee. Alles is al `complet`. We denken al bijna aan de afhaalfrites te moeten, maar onze laatste hoop heeft plek. Jet doet zich er tegoed aan de local specialiteit tartiflette, een soort aarappel-anders, en ik waag me aan de entrcote. Rondgegeten terug naar het hotel voor een kopje thee op de kamer en een ronde interniksen.