Buenos Aires - Washington

Jaja, de laatste uurtjes Argentinie. Ik kom supertraag op gang. Douchen en spullen inpakken. Tot 17.00 uur is de stad van mij. Dan wacht de taxi naar Ezeiza. Ik ben net op tijd voor het ontbijt om 10.30 uur. Vergeleken bij de rest van Argentinie is het hier eigenlijk best goed. Haha, als je mijn bericht de eerste dag in Argentinie leest, schrijf ik heel wat anders. Alles is relatief. De cornflakes en kleine broodjes met dulce de leche gaan er prima in. Kopje thee erbij, appeltje voor toe.

Mijn nogal zwaar uitgevallen tas breng ik naar de berging. Even internetten en de stad in. Plan is Opera Colon te bezoeken, nog wat souvenirs te kopen en verder zien waarvoor er nog tijd is.

Je hoort nog!

Bij deze... De stad in via Av 9 de Julio naar Teatro Colon. Dat moet heel indrukwekkend zijn... over een jaar. Het gebouw staat in de steigers. Helaas, geen perfecte acoustiek voor Sas. Er is gelukkig nog meer te beleven. Ik wil cemeterio Recoleta nog een keer zien en als het lukt het museum van Eva Peron. Dit ligt in de wijk Palermo, een behoorlijk stukje doorlopen. Het is heerlijk zonnig weer, in tegenstelling tot gisteren toen wolken de sfeer wat somberder kleurden.
Recoleta blijft indrukwekkend. Onvoorstelbaar die mausolea. In eentje kan ik zelfs met een trappetje naar beneden en liggen de kisten tastbaar opgestapeld. Onder de 3 lagen kisten is nog een kelder, voor de eerder gegane voorvaderen. Zo schuift iedereen steeds een stukje verder naar beneden. En als je vreselijk lang ligt wordt je overgedaan in een kleiner kistje zodat de rest van de familie je kan blijven vergezellen. Natuurlijk moet ik het graf van Eva Peron ook even zien te vinden. Het is even zoeken, gelukt!

Om tijd te besparen pak ik toch maar een taxi naar het centrum. Het museum van Evita sla ik over, anders wordt het stressen. Een aardige chauffeur zet mij voor 9 pesos af bij de Plaza de Mayo.
Ik heb nog wat te doen. Ik wil nog wat presentjes scoren. Aan het begin van de trip heb ik wat aardigs gezien voor de meiden in de USA. Maar waar o waar is die winkel ook al weer?¿?¿?¿? In loop heel Florida af (zo heet de straat). Yes, gevonden. Ik ben mijn tas zat. Het hele eind loop ik vol beladen. In het hostel is geen plek voor stallen van waardevolle bagage. Even internetten dan maa. Ik heb nog 1,5 uur. Ik wil ook nog kaarten schrijven. Heb het vermoeden dat die pas in de USA verstuurd kunnen gaan worden. Ach, de bedoeling is goed. Daar gaat het om.


Nog heel even in BsAs en dan het luchtschip in. Je leest snel meer!

Voila! De taxi is ruim op tijd. Ik heb een aardige chauffeur die mij naar Ezeiza brengt, ongeveer een half uur rijden. 17.15 uur ben ik op het vliegveld. De balie is nog niet open. Even wachten. Omdat ik naar The States ga mag ik wat vragen beantwoorden. Of ik mijn tas zelf heb inpakt en waar ik gaa verblijven, dat soort dingen.
Veel is er niet aan op BsAs airport. Wat dat betreft zijn we met Schiphol erg bevoorrecht. In BsAs is 1 taxfreeshop, 1 kiosko, 1 eettent en zijn er 5 pc's om te internetten. Ik doe eerst maar even een tonijnsalade voor diner. In de kiosko ruil ik pesos in voor foute zoete lekkernijen. Maar wat moet je anders met je tijd en je geld...? Een half uurtje internetten en boarden. Ik vlieg om 21.05 uur en we gaan keurig op tijd. Naast mij zit een saaie Engelsman. Tijdens de vlucht wisselen we eigenlijk geen woord. Best meteen een cultuuromslag. De Argentijnen beginnen eigenlijk altijd gelijk een praatje met je en bij afscheid krijg je er gelijk een kus bij. OK zo intiem hoeft nu ook weer niet. Maar verschil is er zeker.
Mijn buurman begaat nog een leuke blunder. Hij heeft wel zin in een scheutje wodka door zijn jus. Gelijk krijgt hij op zijn donder van de stewardess: "No, no, no, you can't do that sir. You can't drink from your own bottle!" De dop wordt weer op de fles gedraaid en de fles gaat terug in de luggage compartment. Best raar die veiligheidsregels; wel de fles mee mogen nemen maar eruit drinken ho maar.
Ik heb moeite met een goede zit te vinden om te slapen. Dan maar film kijken: Blind date. Niet veel aan. Het duurt nog uren voordat ik eindelijk de binnenkant van mijn ogen wat langduriger zie. Gelukkig!