Weer terug in de civilisatie - Uspallata

Hallo allemaal,

Dank voor jullie leuke berichtjes! Ik ben eindelijk weer in een wat meer bewoonde wereld. Een week lang zat ik op mega onherbergzame plekken met net iets meer dan een bed. Ik schrijf van de week wel wat uitgebreider over hoe en wat.

Ik ben nu in Upsallata een plaatsje met winkels! En dan moet je niet gelijk denken aan de V & D, Kruidvat; Hema en Jamin. Maar we kunnen eindelijk wel meer kopen dan brood en tomaten.

Hoe zag vandaag eruit?

We staan redelijk vroeg op in Barreal. Hier hebben we een cabana, een soort appartementje, maar dan niet a la Centre Parks. Je mag zelf je haardhout bij elkaar sprokkelen en ´s morgens word je wakker omdat het buiten warmer is dan binnen. Best apart. ´s Nachts koelt het zo erg af dat je ´s morgens het liefst meteen naar buiten gaat.

Buiten eten we aldus ons ontbijt, dat dit keer bestaat uit pannenkoeken. Lekker makkelijk, je hebt niet meer nodig dan meel, melk en een ei en het vult lekker. Een groot deel van de dagen bestaat uit zorgen dat je eten hebt en zorgen dat je het klaargemaakt krijgt. Een ander deel van de dag wordt in beslag genomen door het regelen van een warme plek. En wat dan nog rest kun je invullen met gave wandelingen en andere bezigheden, die soms ook uit gewoon lekker niets bestaan.

Tot zover voor nu... ik moet weer verder. Morgen meer!

Het is nu morgen... dinsdag dus. Even het vervolg van gisteren, oftwel vandaag, maandag:

Guille gaat naar de Gomeria om te zien of de te brede autoband kan worden omgewisseld. Ondertussen ruimen wij de boel op en in. En als alles klaar lijkt bedenk ik de resterende tijd in te vullen met het bereiden van de lunch. Aangezien deze ´s middags ook altijd warm wordt gebruikt is het toch handiger voor de rit te eten.

Het eten wordt bepaald door de aanwezige ingredienten. En dus eten we tortilla! Gelukkig heb ik vorig jaar tijdens mijn Spaanse trip mogen zien hoe je dat bereidt, maar hoe precies ook al weer...???
Aardappelen schillen, eieren klutsen, uien, knoflook, olijven en natuurlijk bondiola (soort ham) in stukjes hakken. Het is een aardige klus, maar in de zon buiten is het lekker. Ga je naar binnen om te bakken dan mag het vest weer aan. Apart inderdaad.
De tortilla smaakt ons heerlijk en na twee zoenen van de senora, een dulce de membrilla (mierzoete perenplak) cadeau gaan we om 13.30 uur op pad.

Het plan om het observatorio van het nationale park El Leoncito te bezoeken laten we varen. Het is al laat en de te rijden 100 km gaan niet zo rap met snelheden tussen de 15 en 60 km/h. De weg is dramatisch slecht. Al gauw maakt het asfalt plaats voor kuilen en keien. En wat er aan asfalt rest vermijdt je het liefst. De omgeving is adembenemend. Reuzen van bergen omsingelen ons met wit besneewde toppen. Een wild vosje, wilde paarden en vicuna´s of lama´s (zijn we niet over uit) kruisen ons pad. Maar wat een gehobbel. Ik dirigeer Guille naar iets meer derecha of izquierda of mas despacio. En als de motor te heet wordt rest er niets dan pauzeren. En dan bedenk ik dat in mijn jonge jaren - ik ben nu op de leeftijd om zo over mezelf te praten beland... - mijn paps ooit een gestrande automobilist met kokende motor tipte de kachel aan te doen. En warempel dat werkt nog steeds! Zo zit ik met loeidende kachel en raampje open en kunnen we doorrijden naar Uspallata.

Net als in Barreal is ook hier het vinden van een geschikte en betaalbare slaapplaats niet zo eenvoudig als we hopen. De twee campings die we passeren zijn niet open en daarbij ontbreken de voor ons noodzakelijke faciliteiten. Bij een mogen we wel in een collectivo (bus) slapen. We gaan op zoek naar andere opties. De volgende camping heeft wel cabana´s ad 200 pesos per stuk. Ver boven budget. Bij een erg duur uitziend hotel is ook een hostel. En warempel, deze is redelijk betaalbaar. Helaas biedt het hostel geen plek aan de estanciera en geen kookgelegenheid. Voor mij is het eventueel wel een optie. Het is dichtbij het dorp en dus makkelijk als ik wil skien. Maar dan zit ik zonder gezelschap.

Een eindje buiten het dorp moet nog een hostel zijn. Vijf km verder treffen we http://www.hosteluspallata.com.ar/ aan. En hier mag gecampeerd worden en kan ik binnen slapen. Daarbij stopt de skibus voor de deur en is er een keuken. Dit is voor de komende dagen onze plek. Aangezien de dorm nog onbezet is betrek ik de kamer met twee stapelbedden van drie hoog. Voor mij zijn de kosten 29 pesos per nacht. En mocht het te druk worden dan kan ik ook solo slapen voor 60 pesos, wat oorspronkelijk 85 zou zijn. Mirjam en Guille betalen slechts 10 pesos in plaats van 15, en slapen in de estanciera buiten.

Het is aangenaam warm. Voor het eerst kunnen we prettig buiten verblijven na zonsondergang. Dit komt weer door de Zonda, die de naam heeft na vetrek een enorme kou achter te laten.

Na installatie, bed opmaken in de estanciera, wat al gauw een half uur in beslag neemt, gaan we het dorp in.
Eindelijk winkels en eindelijk internet!!!