Corcovado - Banaan gestolen!
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
08 Augustus 2010 | Costa Rica, San José
Tot 04:00 uur ’s nachts regent het onophoudelijk, zeer ongebruikelijk voor dit gebied.
Aangezien het ontbijt hier aan de zeer prijzige kant is, 12 dollar voor twee pannenkoekjes en een beetje fruit, besluit ik voor mijn eigen lang niet onsmakelijke ochtendhap te zorgen. Ik installeer mij op een plastic stoeltje onder de palmbomen met uitzicht op zee, zet mijn bordje met crackers, hagelslag, jam en honing klaar en pel een banaantje die prima met de hagelslag gaat combineren. Fiona en Gaby komen er gezellig bij zitten. “Hey een mono cara blanca!” Aldus Sas met camera ge(w)apend de grappige beestjes op de gevoelige plaat zetten. “Daar zijn er nog meer, het stikt ervan!”, zegt Gaby en Sas knipt lekker verder. En dan opeens komt een aap in rap tempo naar beneden, loopt naar mijn stoel, pakt mijn banaan en even zo snel als hij beneden kwam is hij weer boven. Daar peuzelt hij rap mijn ontbijtje weg, voordat wie dan ook zijn trofee kan afpakken. Schil gaat uit de boom zo naar beneden. Dat was dan mijn portie onbijtfruit vandaag…
Na een dramatisch deprimerende regendag hebben we vandaag eindelijk zon. Gaby, Fiona en ik nemen het ervan en vleien ons op een handdoekje op het zwarte lavastrand direct voor het hotel. Zwemmen kun je niet in dit stuk zee. De stroming is supersterk. Maximaal tot je knieën kun je in het lauwwarme zoute nat. Rond het middaguur komt het tij snel opzetten. We verhuizen net op tijd naar hogerop. Nog een tijdje pootje baden en na het douchen onder een sproeiende kokosnoot aan mijn eigen creatieve lunch.
Met uitzicht op zee lees ik Le Petit Prince in het Spaans, el Principito. Loom wordt je van niets doen. Rond 14:30 uur ga ik in de tent liggen en gelijk begint het weer te regenen. Optimale timing. Na mijn siësta wat lezen en socialisen op de veranda tot het tijd is voor het diner. Het is niet heel veel wat we krijgen maar het smaakt prima. Sharon is vandaag jarig en vanwege deze gelegenheid komt er in het donker een enorme chocoladetaart met kaarsjes op tafel. Overheerlijk!
Wat na 21:00 uur naar de tent. Gaby is bij ons ingekwartierd. Zij had gisteren en vannacht onaangekondigd bezoek. Al ’s middags ontdekt ze dat haar toast uit haar tent is gekaapt en buiten voor de tent deels opgepeuzeld. Om deze reden heeft ze het nachttafeltje zelfs de opening van de tent gebarricadeerd. Midden in de nacht schrikt ze wakker, zit er een neusbeer op het tafeltje haar aan te kijken. “Ksssjjjt!” werkt altijd. Hij schiet weg in de hoek achterin de tent en na een volgende kssssjjjt vliegt hij de tent weer uit. Genoeg reden om van tent te verhuizen, los van de vijf minuten lopen omhoog en de stromende regen. Een ander koppel is weer van tent geruild omdat er drie slangen voor de deur zaten. En dan hebben we het niet over die leuke schattige kleintjes, maar dan die lellen van een meter en lekker dik.
Aangezien het ontbijt hier aan de zeer prijzige kant is, 12 dollar voor twee pannenkoekjes en een beetje fruit, besluit ik voor mijn eigen lang niet onsmakelijke ochtendhap te zorgen. Ik installeer mij op een plastic stoeltje onder de palmbomen met uitzicht op zee, zet mijn bordje met crackers, hagelslag, jam en honing klaar en pel een banaantje die prima met de hagelslag gaat combineren. Fiona en Gaby komen er gezellig bij zitten. “Hey een mono cara blanca!” Aldus Sas met camera ge(w)apend de grappige beestjes op de gevoelige plaat zetten. “Daar zijn er nog meer, het stikt ervan!”, zegt Gaby en Sas knipt lekker verder. En dan opeens komt een aap in rap tempo naar beneden, loopt naar mijn stoel, pakt mijn banaan en even zo snel als hij beneden kwam is hij weer boven. Daar peuzelt hij rap mijn ontbijtje weg, voordat wie dan ook zijn trofee kan afpakken. Schil gaat uit de boom zo naar beneden. Dat was dan mijn portie onbijtfruit vandaag…
Na een dramatisch deprimerende regendag hebben we vandaag eindelijk zon. Gaby, Fiona en ik nemen het ervan en vleien ons op een handdoekje op het zwarte lavastrand direct voor het hotel. Zwemmen kun je niet in dit stuk zee. De stroming is supersterk. Maximaal tot je knieën kun je in het lauwwarme zoute nat. Rond het middaguur komt het tij snel opzetten. We verhuizen net op tijd naar hogerop. Nog een tijdje pootje baden en na het douchen onder een sproeiende kokosnoot aan mijn eigen creatieve lunch.
Met uitzicht op zee lees ik Le Petit Prince in het Spaans, el Principito. Loom wordt je van niets doen. Rond 14:30 uur ga ik in de tent liggen en gelijk begint het weer te regenen. Optimale timing. Na mijn siësta wat lezen en socialisen op de veranda tot het tijd is voor het diner. Het is niet heel veel wat we krijgen maar het smaakt prima. Sharon is vandaag jarig en vanwege deze gelegenheid komt er in het donker een enorme chocoladetaart met kaarsjes op tafel. Overheerlijk!
Wat na 21:00 uur naar de tent. Gaby is bij ons ingekwartierd. Zij had gisteren en vannacht onaangekondigd bezoek. Al ’s middags ontdekt ze dat haar toast uit haar tent is gekaapt en buiten voor de tent deels opgepeuzeld. Om deze reden heeft ze het nachttafeltje zelfs de opening van de tent gebarricadeerd. Midden in de nacht schrikt ze wakker, zit er een neusbeer op het tafeltje haar aan te kijken. “Ksssjjjt!” werkt altijd. Hij schiet weg in de hoek achterin de tent en na een volgende kssssjjjt vliegt hij de tent weer uit. Genoeg reden om van tent te verhuizen, los van de vijf minuten lopen omhoog en de stromende regen. Een ander koppel is weer van tent geruild omdat er drie slangen voor de deur zaten. En dan hebben we het niet over die leuke schattige kleintjes, maar dan die lellen van een meter en lekker dik.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
