Afgebeuld

Mijn interne klok wil mij er al om 05:00 uur uit hebben. Dat gaat niet door. Half 7 is vroeg genoeg. Even onder de sproeier, schoolspullen bij elkaar rapen en ontbijtje nuttigen. Best gek gevoel weer naar school te gaan. Om half 8 haalt Montserrat mij op, tenminste dat is de bedoeling. Het duurt nogal en ik loop zelf naar de school die echt maar twee minuten lopen is. Echt ideaal!

Er hangt een gezellig sfeertje binnen. Ik wordt hartelijk welkom geheten en mag eerst bij de directrice op gesprek om mijn niveau te bepalen. Het is een aardige chat over waar ik vandaan kom, wat ik doe voor de kost en wat mijn hobby’s zijn. Ze is erg te spreken over mijn uitspraak. Altijd leuk om te horen. Vervolgens mag ik naar het kamertje van Montserrat. Zij legt me de gang van zaken uit en vertelt over wat er in de buurt te doen is.

Mijn juf heet Ana, een kort wijfie met kleine krulletjes. We gaan naar een gebouwtje aan de overkant van de straat dat ook bij de school hoort. We hebben een wat verkennend gesprek waarin zij uitvogelt waar mijn sterke en zwakke punten zitten. Weer lovend over mijn uitspraak. Aan de verschillende vervoegingen van werkwoorden moet nog gewerkt worden. Prima, daar kom ik ook voor.

Na anderhalf uur is er een pauze van 10 minuten. In die tijd mag je vers fruit opscheppen en wat drinken. Echt wel leuke service! Een aardige Amerikaanse, Sophia, begint een Spaanse babbel met mij. Ze dacht me eerder gezien te hebben. Voor ik terug mag naar mijn lokaaltje heb ik de twijfelachtige eer mij te mogen voorstellen aan alle leraren en studenten. Iedereen mag zijn eigen zegje doen. Het voelt een beetje alsof ik in groepstherapie bij de psychiater ben. Iedereen noemt zijn naam en spreekt daarna in de meeste gevallen de wens uit dat je het geweldig gaat hebben. Enfin, dat hebben we ook weer gehad.

Na weer een uur les is er weer 10 minuten pauze. De 4 uur les zijn in een mum van tijd voorbij.Ik heb mij ingeschreven voor een typische Ticolunch, die vanuit de school wordt georganiseerd. Kennelijk hebben de overige studenten deze al eerder gedaan en ben ik samen met Montserrat en haar dochter. Het eten is prima en het gezelschap prima.

Mijn hoofd is wel wat gaar van al dat gedenk in het Spaans. Op mijn kamer houdt ik een gepaste siësta.
Na een uurtje eruit voor mijn tarea (huiswerk). Aangezien ik maar een week les heb en ik met de nodige bagage toch tevreden naar huis moet krijg ik voor het grootste leereffect een berg huiswerk waar je u tegen zegt. Invuloefeningen, verhaaltje over mijn jeugd en over een beroemde NL-er schrijven en alle onregelmatige werkwoorden in de verleden tijd uit mijn hoofd leren voor een test morgen.

Na een uur blokken besef ik dat ik nog niet erg voldaan heb aan de Landelijke Norm gezond bewegen. Ik ga op pad voor een ommetje, beland bij de snelweg en ga gezien de grijze wolk die boven mij dreigt te segmenteren snel richting mijn appartementje. Hmm, er is een GYM om de hoek en ik heb mij laten zeggen dat het erg voordelig sporten is. Even informeren. Voor 3000 pesos mag je een dag zweten. Er zijn voordeligere tarieven voor als je langer blijft, maar dat zit er voor mij niet in. Terug naar mijn kamer om sportspullen bij elkaar scharrelen. Even zien welke vakantiekleding een beetje door kan gaan voor fitness.

Na een warming-upje op de ligfiets begeef ik mij naar de spiegelzaal voor een buikspierklasje. Een overgebruinde juf met navelpiercing en tatoo rondom deze moet garant staan voor een soortgelijk platte bikinibuik. Aan de slag. Direct vol van start, crunch, crunch, crunch, hou vast, ga door, sigue, sigue, descansa. En daar gaan we weer. Bij de fitnesstoko in Huizen kun je ook een buikworkout volgen en ben je na een kwartier genoeg verkrampt in je middengedeelte. Onze Costa Ricaanse juf heeft hoge ambities voor haar groep. Maar liefst drie kwartier worden we ongelooflijk afgebeuld. Om de zoveel tijd loopt ze een rondje. Ik moet mijn voet plat op de grond houden. Ze duwt haar voet op mijn tenen. Erg zachtaardig gaat het allemaal niet. Nee, we moeten doorgaan. De groep is akelig gedwee. Ze heeft ons goed in de tang. Als we denken dat we alle vormen van buikspierafbeuling wel hebben gehad mogen we nog een bonusrondje. Een Amerikaanse knul en ik schieten in de lach. Uniek is dit wel. Na deze marteling martel ik mijzelf nog even verder met wat apparaten. Ik ben nou toch in the mood…

Na twee uur zweten houd ik het voor gezien. Mijn berg huiswerk wacht. Na de douche zit ik tot half 11 aan mijn huiswerk. Huisgenoot Nelson ziet mij hard leren en zegt: trabajas dura. Inderdaad!