Zapote – San Jose – Acclimatiseren

Gisterenavond kom ik tot de ontdekking dat mijn adaptor niet past. Dat is minder prettig want zo kan ik camera, pc en GSM niet opladen. Missie voor zaterdag dus. Middernacht wordt ik gebeld door Werner. In NL is het dan 12.00 uur. Even overleg over Nora. Ik ben al om 07:00 uur weer wakker, maar goed daar moet je voor NL tijd 8 uur bij optellen. Dus eigenlijk heb ik asociaal uitgeslapen. Even onder de sproeier, die zo waar echt prima is. Tegenover de appartementen zit een minishopje, waar ik wat drinken, yoghurt, noodles en popcorn! scoor.

Terug in het appartement maak ik kennis met huisgenoot James, een leraar Engels uit Birmingham, Alabama. Mijn andere huisgenoot is op pad mijn zijn vriendinnetje. James is er al 4 weken en blijft er nog 2. Hij is mij graag van dienst en dat komt goed uit. Hij kent hier de weg en kent een zaak met electronische apparatuur. Na mijn ontbijt lopen we er samen even heen. De winkel opent om 10.00 uur en wij staan 10 minuten ervoor voor de deur. Warempel, ze hebben een adaptertje die ik voor 2200 colones mee mag nemen. 1000 colones is euro 1,50. Dus ik waan mij momenteel bijna miljonaire!

Terug op de kamer wat drinken, typen, reisboekje lezen en bellen voor het treintje naar de Pacific. Helaas gaat deze niet, want het spoor is halverwege geblokkeerd. Dan even zien wat we voor morgen plannen.
Ik loop een rondje in de buurt en bij een iets grotere super haal ik nog wat extra proviand. Op mijn kamer lees en chill ik wat. Om 13:30 uur hijs ik mijzelf uit bed. De straat uit, rode taxi met geel bordje aanhouden voor een rit naar downtown San Jose.

Bij het nationale theater stap ik uit. Wat een levendige boel. Drukke straten met en zonder verkeer, winkels met kleding, kleedjes op straat met DVD’s en prullaria, heel veel loterijverkopers, statige gebouwen zoals het postkantoor, kerken en bankgebouwen, kenmerkende Zuid/Midden-Amerikaanse parken met bankjes, paden en wat verkoelend groen, allerlei eetglegenheden van primitief tot ketens als Mc Donald’s, KFC, Subway en The Pizza Hut.

Het is even wennen aan het orienteren in deze stad. Ookal is het als in een mooi dambord in blokken verdeeld, toch zoek ik me in het begin suf naar houvast. De straatnamen staan slechts sporadisch vermeld. Dus je moet zelf gaan tellen; Avenida (van west naar oost) 1-2-3 en Calle (van noord naar zuid) 1-2-3. Ik merk dat ik een aantal straten al eerder door ben geweest en daarmee begin ik het langzaam ook te snappen.

Ik haal een churro, zo’n gefituurde deegstaaf met suiker en zoete vulling en later strijk ik neer bij de New’s Cafe. Het ziet er van buiten relatief decadent uit. Het eten is navenant, maar de prijzen zijn dat niet. Voor 3800 colones (Iets minder dan 6 euro) eet ik een enorme fruitsalade met yoghurt en muesli en heb ik een flink glas cola.
Het is vandaag nogal bewolkt en echt niet bijzonder warm. Het regent af en aan en tegen 17:00 uur heb ik toch echt even mijn plu nodig. Ik ga nog even langs mijn toekomstig verblijf: Gran Hotel Costa Rica. Wat een contrast met waar ik nu verblijf! Enorm statig, een beetje Parijs-aandoende sfeer met klassieke muziek bij binnenkomst. Zou zo’n zwerver als ik wel worden toegelaten?

Voor het hotel is een drukke straat waar ik een taxi aanhoud. Aardige vent die gezellig Spaans kletst met mij. Hij was voor Nederland met het voetbal en is gek op klompen. Hij heeft zijn kiddo ooit houten gegeven, maar ze is eruit gegroeit. Ik haal bij mijn appartement een Xenos-klompen-sleutelhanger. De man gebaart dat hij kippenvel krijgt en heeft weer een gelukkige dag.
Ik chill wat op de kamer met als verder plan voor de avond: Spaans leren, mijn in bananenblad verpakte verrassing consumeren en bekijken waar ik mij morgen mee ga vermaken.