Verregende training - Demo's
Door: Saskia
Blijf op de hoogte en volg Saskia
09 Juli 2007 | Oostenrijk, Dornbirn
We doen rustig aan en gaan toch maar niet met de fiets naar het stadion. Het stadion is niet te vinden. We komen een half uur te laat aan. Margo is al te horen en wij stappen gelijk in als het onderdeel lente loopt. Het giet en het veld is een grote blubberbende. Regenpak, poncho en paraplu worden het in plaats van lichtblauwdemopakje. Sprongen worden niet gemaakt, materialen worden niet gebruikt. Salto's maken plaats voor glijpartijen en slidings. We zetten virtueel de spullen neer en doen ditto sprongen. En virtueel gaat het verbazend goed. Geen barrieres van 1.50 m hoge splitting jumpers, geen stress voor los overhurken.
In de stromende regen wachten we tot weer op mogen. "Mayumana", klinkt het. Hierna mogen wij weer op. Gekruisd overspringen, virtuele versie, sliding tussendoor en retour naar de kant voor het herfstnummer.
De lucht wordt donkerder en plots komt de regen echt met bakken naar beneden met een enorme windhoos. Margo blaast de training af. Alle lof voor ons waterballet, maar veel prestatie is het nou ook weer niet. We mogen schuilen onder de tribune alwaar we verdere informatie krijgen voor het optreden van dinsdag en donderdag. Maar met deze doordrenkte velden lijkt het optreden zeer onzeker te worden. Van de organisatie krijgen we wat te drinken aangeboden in de tent naast het stadion. Het duurt een eeuwigheid voordat we wat te drinken hebben en zo brengen we de tijd gezellig kletsend door.
Lin en ik gaan met de bus naar de Messe. Hal 13 is de eerste plek: Eten! De rest van de dag bestaat uit demo's kijken. Want daar draait het natuurlijk allemaal om. Ja en het internationale gevoel en de onuitputtelijke blijheid die de hele week de stemming bepaalt natuurlijk.
Om 15.00 uur zitten we voor het eerst. En meteen selecteren we een supershow. 58 Deense boys springen tumbling en minitramp in combinatie met stoere dans. Dubbele salto's en Tsukahara's vliegen om de oren. De demo is extra lang en dat is zeker geen straf.
Tussen de hallen zijn allemaal stands, maar door de regen is het niet erg aantrekkelijk daar veel aandacht aan te schenken. In de hallen is genoeg te zien.
Hoogtepunten: Russische overlenige meisjes die Kalinka vertolken met een Madruschka in grote rode jurk. De groep uit Qatar is erg gaaf om te zien. De tulbanden lopen op met sjeiks eronder die de rest van de show vooral sjeik zijn. Jongens en meisjes geven een keurig verzorgde show met wuivende palmtakken en vreselijk mooie kleding.
De Berliner Elefanten geven een show met een soort stellage. Elke Gymnaestrada hebben ze wel iets aparts. De synchroonheid en creativiteit zijn indrukwekkend.
Onderweg naar de Portugese groep Up-Go wordt ik aangehouden door Mexicaanse Claudia. Zij wil mijn NL-postbag ruilen voor haar rugzak. En daar hoef ik niet lang over na te denken. Dus hup spullen uit de ene tas overladen in de andere en ik ben een trofee rijker. Nog een keer checken of er geen GSM mee naar Mexico verhuist en de deal is rond. Linda balen, want die is de hele tijd al driftig aan het pogen haar ondingige tas kwijt te raken. En ik krijg het zo maar aangeboden! Maar de week is nog jong, dus dat komt wel goed.
Van Up-Go zien we hangend aan de zijkant van de tribunes nog net een glimp. Om 18.00 uur is het gedaan met de demo's in de Messe.
Linda en ik bezoeken na afloop de landenstands. Bij de stand van Qatar mag Linda zich neervleien op de kussens en kleedjes naast de sjeik en maakt ze kennis met de Arabische gastvrijheid. Thee en dadels staan klaar.
Nog een specialiteit is het zetten van Henna-tatoos. Het is in 5 minuten gepiept en blijft zo'n tien dagen zitten. Knap
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley