Op de pedalen naar Paderne

Om 08:00 uur gaat de wekker. Mirjam gaat traditiegetrouw aan de mate en ik houd de traditie van op de snoozeknop drukken er ook nog even in. Ontbijt op het terras, douchen en naar het kantoortje waar Fred en maat Mark al in vol ornaat gereed staan. Fietsbroek aan, helm op, kom wij aan in onze korte broek en topje. Fred is duidelijk gewend te gidsen, gebaart tijdig als er obstakels zijn, steekt keurig zijn hand uit naar rechts en vertelt over de gewassen en achtergronden van de streek hier. De grote palmbomen die hier staan zijn allemaal geplant, slechts dwergpalmboompjes zijn natuurlijke gewassen. Een geel soort besje vormt de basis voor een soort jenever, de olijven zijn reeds grotendeels geoogst. Hier en daar hangen nog sinaasappels aan de bomen. Die zijn voor de tweede oogst, maar volgens Fred nogal zurig van smaak. Ook vijgen- en amandelbomen passeren we.

We hebben vooral zandpaadjes en hebben eigenlijk grotendeels de wandelroute naar Paderne met hier een daar een twist van Fred erdoor. We trekken door prachtige landschappen. Wat nou toeristisch die Algarve. Nog geen tien minuten fietsen en je ziet geen mens meer! Volgens Fred hebben we een lekker tempo. Hij is wel eens anders gewend bij andere gasten.
We zijn kennelijk geslaagd voor fase 1 en mogen nu een extra route langs de oevers van een riviertje dat over een heel smal paadje voert en waar de takken je om de benen slaan. Nu snappen wij wel waarom Fred een lange broek en lange mouwen aan heeft. Daar gaat ons mooi gebruinde lijf. Maar zo hebben we we bewijs voor het thuisfront dat we niet een luiervakantie hielden. Hier en daar is het best een beetje spannend en helt hel paadje zijdelings af richting de rivier. Daar wil je beter niet in belanden. Recht vooruit kijken. En druk op de pedalen houden. Af en toe best steile klimmetjes, waar we met zijn tweeën waarschijnlijk wel even waren afgestapt. Maar nu laten we ons natuurlijk niet kennen en trappen we dapper door. Precies op de Romeinse brug krijgt Mark een lekker band. Dat komt best mooi uit. Kunnen we mooi even pauzeren en een vijgje nuttigen. In een mum van tijd heeft Fred de band verwisselt en kunnen we het ritje terug langs de oever van de rivier. Nog even balanceren op het smalle paadje.

Eenmaal aan de rand van Paderne blijkt de wekelijkse markt, waar het ons oorspronkelijk om te doen was, een dagje vrijaf te houden. Ach, maakt niet. De rit is super. Dat hadden we zelf nooit zo kunnen doen. Fred kent de omgeving op zijn duimpje en heeft de GPS erbij. Veilig gevoel.

Klokslag 12:00 uur zijn we in Paderne met al ruim 20 km in de benen. Het is er rustig, een kerkje, een cafeetje. We stoppen er voor een bica, een locaal mini kopje koffie, of een kop thee. Het is inmiddels aardig gaan waaien en er zijn steeds wat meer wolken.
Terug doen we een iets kortere en makkelijkere route. Toch nu ook weer een paar aardige klimmetjes door fantastisch landschap. Tijdens een klim moet ik wat inhouden en kan ik niet anders dan met fiets en al om gaan. Been en arm licht geschaafd, verder alles ok. We vervolgen de toer die nu meer dan de heenweg afdaalt. Het afdalen is aan mij minder besteed dan het klimmen. Zodra de druk op het stuur hoog wordt vind ik het toch best wel wat spannend.

Rond half drie zijn we terug bij het kantoortje op de hoek. Ik regel gelijk een transfer voor naar het vliegveld morgen. Veel goedkoper dan de taxi en daarbij hoef ik pas later weg. Via Fred kun je werkelijk alles regelen! Lang niet gek!

Vlak naast de ruina gaan we op aanraden van Fred bij Cabana Fresca even lunchen. Het is nog net even mooi om op het strand van de laatste zonnestralen te genieten. Het lijkt erop alsof de weersvoorspellingen uit gaan komen en het komende week minder wordt. Maar dit hebben we lekker alvast.

Rond half 6 terug in het appartement. Kopje thee, verslagje tikken.