Castelo dos Mouros - Palacio da Pena

Al om kwart voor zes gaat de wekker. Toch valt het opstaan mee. Alle ontbijtspullen hebben we gisteravond al klaar gezet. Snel douchen, ontbijten, taxi bestellen naar het treinstation. Er zijn ook bussen, maar dan moet je overstappen en met de taxi ben je er in ruim tien minuten en betaal je 8 euro. Dus de keus voor de taxi is snel gemaakt.
Om 07:28 uur vertrekt onze luxe trein naar Lisboa. Volgens een man op het station kan de trein wel 300 km per uur. Dat verklaart wellicht dat de reis slechts tweeëneenhalf uur duurt. In de trein doet de airco iets te goed zijn werk.

We stappen uit bij Oriënte. Ik herken vaag het station en weet dan dat we bij het Expo-terrein zijn. In de verte zien we het kabelbaantje dat mijn sterke vermoeden bevestigt. Even vragen hoe we nu verder moeten. Kaartje kopen bij loket 14. Heel apart. Voor verschillende bestemmingen zijn verschillende loketten. Brrrr! Koud! We zijn bij als we op het perron in de zon wat kunnen opwarmen.

Vanuit Oriënte gaan we met een locale trein naar Sintra, linha 3. Pas rond kwart voor twaalf zijn we op plaats van bestemming. Toch best nog een hele trip zo. Het station van Sintra zegt me niets meer. We halen een lekker cocoladercakeje bij een etablissement waar we ook even van het toilet gebruik maken.

Het is ruim acht jaar geleden dat ik hier was. Toen heeft Sintra een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Ook nu weer valt gelijk de bijzondere sfeer op. De omgeving ademt rust uit. Meteen vallen twee vreemd geschapen torens op. Het zijn de schoorstenen van de keuken het Palacio Nacional de Sintra, dat door Manuel 1 werd gebouwd in een poging het Alhambra te overtreffen. Hier zijn we niet binnen geweest.

Ons doel vandaag is de kantelen van het Castelo dos Mouros te bedwingen. In de verte ligt is de vestingmuur uit de achtste eeuw al goed te zien. Het ligt majestueus hoog op de berg en doet sprookjesachtig aan. We gaan te voet de berg op. Vorige keer ben ik met gevaar voor eigen leven met de bus slalommend omhoog gegaan. Toen was er ook geen tijd om de longen te trainen.

Het klimaat is hier aangenaam. Niet warm, gewoon lekker. Fantastische vergezichten met in de verte de zee, witte huizen met oranje daken, Lissabon en tussendoor vreemd gevormde kastelen. Het is een lekkere klim over een soort lange trap door het bos van ongeveer een uur. Het ruikt er heerlijk. We lopen over de smalle trappen van de kantelen met prachtig uitzicht. Na de hele rondgang lopen we verder naar het Palacio da Pena. Hier zijn we rond half drie. Vanaf Castelo dos Mouros kunnen we het vreemd gevormde kleurrijke kasteel al zien liggen.
Het is een fantasierijk gebouw met een mengeling van stijlen. Je ziet duidelijk invloeden van de Moren met soort van koepels zoals je die ook hebt op minaretten. Het paleis stamt uit 1840 en is het resultaat van het huwelijk tussen Maria II van Portugal en een neefje vsn Lodewijk de II van Beieren. Prachtige azulejos versieren hele wanden, mooie doorkijkjes, rondgangen en het interieur moet zeker in die tijd alles hebben overtroffen. Met name de badkamer en de keuken vallen op. Er is een bad met douche en de keuken is gigantisch en de koperen potten en pannen blinken je tegemoet. Verder veel kleine mooi ingerichte vertrekken met slaapkamers, studeerkamers, een poeder-je-neus-kamer, een Chinese en een Arabische kamer en zelfs een feestzaal.

Tijd dringt, we moeten de pas versnellen anders missen we de trein terug straks nog. Ondanks instructie missen we de korte route terug Nasr het centrum van Sintra. Niks 25 minuten wandelen maar zeker een uur en we hebben flink de pas erin. Snel toch even het centrum bekijken dat toeristisch maar toch alleraardigst is. Ik haal er twee typisch Portugese pasteitjes, een met pollo en een met bacalhau. Een relaxed dinertje past helaas niet meer in ons schema. De trein vanaf entrecampos gaat al om 18:51 uur. We gaan vanaf Sintra gelijk maar door en hebben zo toch nog een uurtje in Lisboa. Even de straat op en bij een natuurwinkel wat eten halen voor onderweg.

Volgens schema duurt de terugrit niet tweeëneenhalf uur maar een uur langer. Dat maakt toch best wel uit. Dan maar de tijd doden met eten en een kort potje yahtzee, die ik door reisziekte (en ik sta op verlies, goed excuus...) voortijdig beëindig. Dan plots zijn we een uur voor op schema en is station Ferreiras onze halte. Is dat even mazzel! Het is half tien. De bus rijdt niet meer en er is geen taxi te zien. Bij de snackbar vragen we naar de telefoonnummers van de taxi. Even bellen en binnen een minuut of tien staat er een op de stoep. Een donkere man vraagt ons hoe hij in Portimao komt, of dat dichtbij is. Nou nee, maar hij kan met ons meerijden tot Albufeira. De man doet wat vaag en ik heb mijn twijfels of hij mee moet. Toch stappen we gedrieën in en al snel wordt mijn vermoeden bevestigt. Ondanks dat de chauffeur nog voor de man belt naar opties voor vervoer begint hij Portugal uit te foeteren. Lekker dan. Wij laten ons voor het hotel afzetten en de man is het cadeautje voor de chauffeur...

Op de kamer even schrijven en kijken naar BBC, waar we de ontwikkelingen volgen over het nieuws van de omgelegde Kaddafi.
Morgen op de pedalen. Nu het bed in.