Inpakken - Olympisch museum - wegwezen

Zondag 17 juli 2011

Als ik tussentijds wakker wordt klettert het al ongenadig op het dak van de caravan. Het hoost met bakken. Ook om half tien als wij eindelijk de puf hebben de slaapzak te verlaten is daar nog geen verandering in gekomen. Geen laatste zonnebak aan het meer of tripje door de stad. Kansloos. Ontbijten, rommelen.

Rond 12:00 uur brengen we mijn gehuurde fiets terug en pin in om de camping te kunnen afrekenen. Terug op de camping. Lin vertrekt om Robert van Geneve te halen en ik overleg met Jaap con sorte. Noël van Tilburg en Dagmar van Stipthout, ook KNGU, willen net als ik naar het Olympisch museum en vliegen met dezelfde vlucht terug naar Nederland. Wel een plan om met hun te synchroniseren.

Alle rommel in de tas mikken, gezellig nog een feestmaal van toast met kaneel en een kop thee en met Jaap, Hilda, Matthijs en Lisanne naar het museum. Jaap gaat gelijk door naar het station voor Dagmar en Noël. In die tussentijd vermaken wijons in de shop, waar ik een tof shirtje van Tokio 1964 op de kop tik. Het museum is ruim en overzichtelijk opgezet. Natuurlijk de geschiedenis vanaf de grondlegger Pierre de Coubertin. Kleding van allerlei atleten, schoenen, van sprinters met nu niet meer toegestane lange spikes, het turnpakje van Shannon Miller, skipakken, polsstokken van bamboe en fiberglas, medailles vanaf de eerste spelen in Athene, ski's, interactieve schermen, alle gebruikte toortsen van het Olympisch vuur, Olympische prullaria en natuurlijk een overzichtstentoonstelling van alle Gymnaestrada's.

Half vier, we moeten echt gaan. Jaap brengt Dagmar, Noël en mij naar het station. Als Gymnaestradagangers krijgen we een gratis kaartje naar Geneve. Prettig geregeld. Het is drie kwartier boemelen naar Geneve aeroport, waar we om 17:00 uur arriveren. Tas inchecken, eind lopen, souvenirs inslaan voor het thuisfront. Bak lurk halen bij Starbucks. Deze nuttigen we op het terras. Het is inmiddels helemaal open getrokken. Zelfs wat zon en zo is het aangenaam toeven tot we de kist in moeten. We vliegen met Easyjet en dus mogen we een behoorlijk eind lopen naar gate D73. Om 19:15 uur de lucht in en om 20:45 uur in NL aan de grond. Dan nog even met de trein naar Naarden-Bussum, alwaar taxi paps voor staat voor de rit naar home sweet home.

Weemoed. De week is voorbij. Hier heb je dan vier jaar naar toe geleefd en nu moet je weer dat traject in om de magie van de Gymnaestrada te mogen herbeleven. Warden verrijking in zoveel opzichten; blijheid, integratie, innovatie, humor, vriendschap, culturen, verschillen, overeenkomsten, passie, creativiteit, inspiratie... Zo jammer dat het mondiaal zo weinig aandacht krijgt en niet op waarde wordt geschat. Ook Dagmar had zich er schromelijk op verkeken, dacht dat het maar een suf gedoe zou zijn. Maar die is na een paar dagen helemaal om. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen dat is na een bezoek... Maar dan moet je wel gaan!!!

Linda en ik gaan er in Helsinki zeker bij zijn. We hebben zelfs al een plan de campagne. We huren een hut met sauna. Onze drie Zwitserse campingbuurvrouwenzien dat ook erg zitten. We houden de contacten warm. Jaap heeft connecties met de Finnen en onze tip van het regelen van een hut schept natuurlijk wel de verwachting van wat netwerken als tegenprestatie...

Helsinki 2015, here we come!!!